Liefde ontvangen een baan verloren!

Deze week is een week als ik maar zelden heb meegemaakt. Ik ben nog niet helemaal met beide benen terug op aarde en ik voel me verdeeld en verward.
Afgelopen zondag liep ik een schat van een man (Sietse) tegen het lijf (kende hem 2 maanden) en het lijkt er vooralsnog op dat we bij elkaar passen en samen verder zullen gaan .
Ik helemaal in de roze wolken en dat zou ik zeker nog even zijn gebleven ware het niet dat er andere wolken langzaam maar zeker kwamen aandrijven.

Gisterenmiddag om 4 uur kregen wij (pensioen groep 34) te horen dat er 5 mensen per direct op straat zouden staan ivm de kredietcrisis. Helaas helaas..ik was 1 van die 5. De overige 12 mogen blijven. Niet omdat zij beter waren, maar omdat een aantal van hen tijdens de tentamens van de opleiding niet geheel eerlijk te werk zijn gegaan zodat de resultaten die zij haalden 3 10de punt hoger waren dan de mijne. Zij zijn door, omdat ik niet wilde afkijken. Het voelt zo vreemd en zo onrechtvaardig.

Ik blijf bidden om afhankelijkheid aan God en trouw aan wie ik was, maar soms.... zo af en toe denk ik nu wel eens..."wat als eerlijkheid niet het langste duurt"?
Ik trek nu aan het kortste eind, hoewel ik diep van binnen ook wel weet dat het gaat zoals Hij hierboven het wil.

Ik heb een les die ik mag leren uit deze situatie, hoewel ik nog niet zover ben dat ik weet wat deze les precies is.
Sietse zei gisteren nog tegen me "Gods wegen zijn ondoorgrondelijk"..en daar hou ik me aan vast.

Op dit moment voel ik me gelukkig omdat ik het voorrecht heb om Sietse te leren kennen, maar tevens ook verdrietig vanwege de situatie op het werk. Collega's die me bellen en van de schrik nog niet zijn bekomen, het management wat er zelf ook verslagen bij zat en (naar ik hoorde van een collega) met rode ogen over de werkvloer liep. Het is zo onrealistisch dat ik nog niet goed weet wat ik er mee aan moet.

Marjolein