Voor jou...

Ik kan niet slapen… het is midden in de nacht
en ik denk terug aan jou


De gesprekken die ik met jou had
De grapjes die je maakte
Jouw voorkeur voor muziek, die ik gelukkig niet met jou hoefde te delen

Ja, dagen en nachten
(okee, ik overdrijf!)
zat ik met jou te geinen
en vanzelf kwamen dan die achterliggende serieuze gedachten

Je was er voor me
toen ik het moeilijk had
toen ik mijn ei kwijt moest
toen ik het weer eens te zwaar had met die ME
toen ik eens flink mijn hart moest luchten over bepaalde gebeurtenissen...

Maar ja, nu is dat contact er niet meer!!
onbewust wil ik nog elke dag een gastenboekberichtje bij je te plaatsen,
omdat ik je ooit dat heb beloofd...
Maar je kan niet reageren
Het voelt het zo... leeg!
Zucht!
Het kan gewoon niet!

Man, ik wist niet dat ik je zo zou missen!
Al doe ik mijn best, heb veel nieuwe vrienden op mijn lijst
maar zonder jou om het aan te vertellen
vraag ik me af:
Hoe moet het nu?
Met wie moet ik nu mijn angststoornissen delen?
En mijn weirde gevoel voor humor?
En bij wie kan ik nu nog zeuren over absurde muziek?

“nog even wachten..” is geen optie meer
want terugkomen doe je niet
je energie en je tijd gaan naar belangrijker zaken

En toch he… hoop ik stiekum dat je terug komt:
Want het is alweer meer dan een jaar…
Vertel mij wat! Waar ben je nou, Vertelhetmij…

(okee, voor als je dit leest, het is wat over the top, en slapen kon ik sowieso vannacht dus niet...) (nu wel hoop ik..)