Discipline 1/2

Ik heb de afgelopen drie weken geprobeerd vakantie te houden in eigen land.

Ik had een mooie strandparasol gekocht, mijn zwembroek en stoffige flesje bodymilk gewassen, en met veel plezier mijn neus in de boekenkasten van de bieb gestoken. Ik had er zin in.

De eerste week natuuuurlijk geen strandweer te bekennen. Ok, af en toe een klein beetje, maar daar durfden Voorzichtige Erwin & De Andere Regenwormen zich niet aan te branden. Het werd het gebruikelijke recept: zon, wat wolken en kans op een bui. Niet echt een voorspelling waar je geteenslipperd voor naar het strand rent.

Gelukkig had mijn broer een nieuwe serie opgedrongen, dus die maar even naar-beneden-geladen. De serie was top. Ik was meteen verkocht. Daar lag ik dan op de bank. Genietend van een prachtig stukje vakmanschap. Wijntje onhandig in de hand. Gelegenheidsshag op de grond.

Helaas waren er maar vier seizoenen en vielen er al snel gaten in mijn drukke kijkrooster.
En dan gebeurt het, heh... In die momenten van stilte. Als de roes van fictie, drank en rookwaar optrekt, dan staat opeens Het Leven naast de bank als een malle te reflecteren. En als ik ergens onrustig van word dan is dat het wel!

“Ga weg Het Leven, ik wil op dit moment niets met je te maken hebben. Ik ben mijn vakantie aan het uitproberen!”

-- to be continued --