Och...

Het is bijna nacht,
hierop heb ik de hele dag al gewacht!
Namelijk als de klok twaalf heeft geslagen
slaat mijn hoofd ook
op hol en gaat het verstand uit
maar mijn inspiratie vol

... dus ik wacht nog even, een minuut of zes
wacht nee, nu is het vijf nog
Naja nog nooit heeft het zo lang geduurd

dus schrijf ik om die minuten voort te laten snellen
en niet die secondes nog te hoeven tellen

een gedichtje, een ode, eentje aan de nacht
want deze nacht is er eentje,
waar ik al langer over heb nagedacht
de duisternis en ook het tikken van de regen
het niet kunnen zien van de sterren of de maan
een satelliet die glijdt in een baan
dat stelt me gerust, want in deze dikke duisternis

snap ik eindelijk de preek van vanochtend
over het zijn van licht in deze donkere wereld
dus wacht ik vol verlangen nog even deze laatste twee minuten
of is het er nog maar één
op het slaan van de klok

en nu dat ie slaat, die klok van twaalf
komt ie: de inspiratie!
Of nee, eigenlijk het licht in de duisternis...

*wordt vervolgd* *met een blog waaruit blijkt of ik inspiratie heb gekregen*