Oef, wat een trip

Nu wilde ik ontzettend graag een blog schrijven over de freaks in de stationshal, maar ik ben gewoon té gaar nu. Hopelijk is déze blog wel te volgen, want ik ben aan het trippen.

Vanavond kwam ik terug van een treinreisje en stapte nog wel op het juiste station uit! Dat was een wonder want ik voelde me toen dus behoorlijk aan het spacen. En daar, in die stationshal, toen zag ik wonderlijke taferelen. Althans zo werden ze geregistreerd in mijn brein!

Daar wilde ik dus graag over schrijven, want ik dacht: als ik thuis ben, drink ik nog ff een bak groene thee en dan schud ik die tekst zó uit mijn mouw, vooral aangezien ik in de bus al enkele hiërogliefen in mijn notitieblok had gezet, maar helaas... ik ben gewoon te gaar! En de hiërogliefen: onleesbaar.

Toch schrijf ik even een blog. Even vragen of iemand zulk soort ervaringen herkent, want dit is wel een erg vreemde staat van bewustzijn: alsof je aan het trippen bent, zonder drugs te hebben gebruikt. Het is niet te vergelijken met tipsy zijn van een paar glaasjes wijn, want die meligheid die ik dan heb mist nu.

Tja, sinds dat ik ME/CVS heb gekregen (zo'n tien jaar geleden) heb ik te pas en te onpas zulk soort toestanden. Het was zelfs zo een bepaald iemand die wiet gebruikte, jalours werd op mijn 'trips', het was gewoon te zien dat ik zat te spacen. Toch ben ik dan niet gewoon moe, zoals ik normaal ben. Het blijft vreemd. Geen idee hoe het komt, vast een stofjes die niet goed verwerkt worden boven in mijn hoofd...

Hopelijk kan ik morgen nog herinneren wat ik wilde schrijven over de stationshal. Maar nu ga ik slapen en ik dan ook maar dat ik vannacht geen lucide dromen heb!