Hans

Nog voor mijn bloedneus in de trein van Amersfoort naar Amsterdam zat ik in een stoptrein uit de richting van Zwolle... Was ff bij mijn natuurgeneeskundig therapeute geweest en die had me nou net verteld dat teveel cranberrysap wel eens bloedneuzen kan veroorzaken... *whoops* Niet dat ik nou elke dag liters cranberrysap drink, maar ik moet nu toch écht wel een flesje naar de glasbak brengen...

Anyway... ik zat te suffen in de trein. Het station na Putten (uhmzz hoe heet dat...) kwam er een man naar binnen. Hij bleef maar vloeken en schelden. Ik maar gelijk in mezelf bidden "oh oh, dat ie maar gauw ophoudt". Het was ff rustig. Toen ging ie iemand bellen aan wie hij ongeveer tien keer vertelde dat hij bijna op Amersfoort was, en daarna nog een verhandeling dat het leven geen zin meer had etc. Na het gesprek ging het weer verder met zijn gevloek en gescheld. Bij Amersfoort Schothorst kwam er een luid rollende bekende versie uit zijn keel en keek ik over de bank en zei: "nou ja zeg! Moet echt iedereen meegenieten!"

"Jullie gelovigen ook altijd!" en hij ging weer verder met vloeken. Ik had nog ff terug op hem gescholden en toen dacht ik: "wat doe ik nou eigenlijk!" Ik stopte mijn spullen bij elkaar, gooide mijn lege koffiebeker weg, stopte abrupt met mijn smsje aan een fishie en trok mijn jas aan.

Nee ik liep niet de trein uit, kon ook niet, maar ging van mijn plek af en ging tegenover de man zitten. "Zo!" zei ik, "u mag me wel vertellen wat er écht aan de hand is!" Er brak een glimlach door op de man zijn gezicht. "Mijn naam is Hans*. En dat is écht een klasse actie van je!" Ik keek alsof ik het IJsselmeer zag branden. Compleet perplex zat ik daar. Whoops! "maar wat is er aan de hand?" "Dat ga ik niet zeggen want dat heeft geen zin." "Mag ik wel voor u bidden?" "Nee nee dát heeft geen zin. Maar wat je net deed was een klasse-actie!" en toen: "weet je wat het betekent? Mantelzorg!? Daar zit ik in!"

Bij Amersfoort uitgestapt en liep nog een stukje mee naar de trap. Hij zei nog iets over mantelzorg, dat ie daarin zat. Ik moest ff kijken op welk perron ik moest zijn. De man liep gauw door. Even later zag ik hem weer lopen, helaas was zijn gezicht weer op onweer en kwamen er weer onwelvoeglijke zaken uit zijn mond.

Whoops! Voordat ik de bloedneus kreeg heb ik in die Duitse trein nog een gebed gedaan voor Hans*. Dat er Licht mag doorbreken in zijn situatie.

*Hans heet natuurlijk anders