Sinds 24 september is de site homeofchange.nl online. Jacqueline Rijnsburger is de drijvende kracht achter deze organisatie, die zich inzet voor de slachtoffers van kinderhandel. Wij kennen Jacqueline natuurlijk als columniste op Funky Fish, maar zijn ook erg benieuwd naar haar werkzaamheden voor Home of Change. Tijd om haar eens wat vragen te stellen!
Wat bewoog jullie om homeofchange.nl te beginnen?
Toen ik 5,5 jaar in Zuid-Afrika onder kinderen werkte die zichzelf, -al dan niet gedwongen-, verkochten voor seks, ontstond er in mij een strijdlust om op te komen voor deze kinderen. Eenmaal terug in Nederland ging ik werken voor een mensenrechtenorganisatie en in maart 2011 bezocht ik Haïti en de Dominicaanse Republiek. Ook daar werd ik geconfronteerd met de afschuwelijke realiteit van kinderhandel en kindslavernij.
Right there and then wist ik dat ik in deze landen wilde beginnen met het ondersteunen van mensen die in hun directe omgeving kinderen opvangen in een zogenaamde safe home.
Toen ik hoorde hoe regeringen en kerken ook betrokken lijken te zijn bij kinderhandel, besefte ik dat het ondersteunen van safe homes niet voldoende is. Daarom willen we op basis van onderzoek ook geestelijke en politieke leiders aansporen om kinderhandel en slavernij in hun land aan te pakken.
Home of Change bestaat dus eigenlijk al sinds begin 2011. Wat hebben jullie in die tijd al kunnen doen?
In januari 2011 kreeg ik contact met Carolina Diplan, de directeur van Home of Change Amerika, en raakten we in gesprek over onze visies en eventuele samenwerking. We bestonden toen nog niet officieel.
Toen ik gevraagd werd de Nederlandse tak van de organisatie op te zetten, besefte ik dat God eigenlijk alles al had klaargemaakt voor de volgende stap, namelijk Home of Change Nederland registreren en aan de slag gaan met relaties opbouwen, projecten ontwikkelen, etcetera.
Waarin verschillen jullie van bijvoorbeeld Save the Children?
Zij zijn de gróótste kinderrechtenorganisatie in de wereld en wij... de kleinste! Save the Children richt zich in 110 landen op ‘alle kinderen die leven in behoeftige omstandigheden’ en wij richten ons op kinderen in maar een paar landen. Onze visie heeft natuurlijk wel overlapping met hun visie. En wij zetten ons specifiek in voor kinderen die gevangen zitten in kinderhandel en kindslavernij of het risico lopen daarin terecht te komen. Ik zou graag op basis van gezamenlijke raakvlakken van verschillende organisaties één stemgeluid laten horen met betrekking tot de veiligheid en vrijheid van kinderen.
Onze geloofsovertuiging maakt denk ik ook een verschil. Natuurlijk werken we ook op basis van Internationaal Verdrag voor de Rechten van het Kind, maar het is Jezus en Zijn vrijheid die ons beweegt.
Jullie zijn overtuigd van Jezus als jullie Redder. Hoe werkt dat uit in jullie bezigheden?
Op verschillende manieren, en ik hoop voornamelijk in hoe we omgaan met mensen. We willen God centraal stellen in de keuzes die we maken en handelen vanuit het geloof dat Hij alle oplossingen heeft. We willen Hem ‘leven’ in plaats van ‘preken’. Ik heb geleerd dat die volgorde in dit werk wijs is, -uitzonderingen daargelaten. Kortom, ik vind het belangrijk dat we Gods recht, gerechtigheid en waarheid voorop stellen.
Je klinkt als iemand die haar hart heeft verpand aan het buitenland. Zie jij jezelf eigenlijk nog wel als Nederlander..? En zo nee, zou een toekomstige partner met je naar het buitenland moeten willen?
Nu moet ik natuurlijk niet mijn eigen glazen gaan ingooien, haha! Ik houd van de kleurrijkheid van andere culturen en mensen. In het buitenland wonen, reizen en het spreken van andere talen hebben me gevormd en diep van binnen voel ik me vaak geen Nederlander.
Mensen die mij verder niet kennen, denken vaak dat ik nergens zou kunnen settelen, maar het tegendeel is waar. Ik vind het heerlijk om een vast eigen plekje te hebben waar ik thuis kom.
Het lijkt me superleuk om met mijn man te reizen of samen te werken, maar zo niet, dan is dat ook echt prima. Ik heb geen vast plaatje van de toekomst in mijn hoofd en laat me graag door God en mijn aanstaande leukerd verrassen!
Wat bewoog jullie om homeofchange.nl te beginnen?
Toen ik 5,5 jaar in Zuid-Afrika onder kinderen werkte die zichzelf, -al dan niet gedwongen-, verkochten voor seks, ontstond er in mij een strijdlust om op te komen voor deze kinderen. Eenmaal terug in Nederland ging ik werken voor een mensenrechtenorganisatie en in maart 2011 bezocht ik Haïti en de Dominicaanse Republiek. Ook daar werd ik geconfronteerd met de afschuwelijke realiteit van kinderhandel en kindslavernij.
Right there and then wist ik dat ik in deze landen wilde beginnen met het ondersteunen van mensen die in hun directe omgeving kinderen opvangen in een zogenaamde safe home.
Toen ik hoorde hoe regeringen en kerken ook betrokken lijken te zijn bij kinderhandel, besefte ik dat het ondersteunen van safe homes niet voldoende is. Daarom willen we op basis van onderzoek ook geestelijke en politieke leiders aansporen om kinderhandel en slavernij in hun land aan te pakken.
Home of Change bestaat dus eigenlijk al sinds begin 2011. Wat hebben jullie in die tijd al kunnen doen?
In januari 2011 kreeg ik contact met Carolina Diplan, de directeur van Home of Change Amerika, en raakten we in gesprek over onze visies en eventuele samenwerking. We bestonden toen nog niet officieel.
Toen ik gevraagd werd de Nederlandse tak van de organisatie op te zetten, besefte ik dat God eigenlijk alles al had klaargemaakt voor de volgende stap, namelijk Home of Change Nederland registreren en aan de slag gaan met relaties opbouwen, projecten ontwikkelen, etcetera.
Waarin verschillen jullie van bijvoorbeeld Save the Children?
Zij zijn de gróótste kinderrechtenorganisatie in de wereld en wij... de kleinste! Save the Children richt zich in 110 landen op ‘alle kinderen die leven in behoeftige omstandigheden’ en wij richten ons op kinderen in maar een paar landen. Onze visie heeft natuurlijk wel overlapping met hun visie. En wij zetten ons specifiek in voor kinderen die gevangen zitten in kinderhandel en kindslavernij of het risico lopen daarin terecht te komen. Ik zou graag op basis van gezamenlijke raakvlakken van verschillende organisaties één stemgeluid laten horen met betrekking tot de veiligheid en vrijheid van kinderen.
Onze geloofsovertuiging maakt denk ik ook een verschil. Natuurlijk werken we ook op basis van Internationaal Verdrag voor de Rechten van het Kind, maar het is Jezus en Zijn vrijheid die ons beweegt.
Jullie zijn overtuigd van Jezus als jullie Redder. Hoe werkt dat uit in jullie bezigheden?
Op verschillende manieren, en ik hoop voornamelijk in hoe we omgaan met mensen. We willen God centraal stellen in de keuzes die we maken en handelen vanuit het geloof dat Hij alle oplossingen heeft. We willen Hem ‘leven’ in plaats van ‘preken’. Ik heb geleerd dat die volgorde in dit werk wijs is, -uitzonderingen daargelaten. Kortom, ik vind het belangrijk dat we Gods recht, gerechtigheid en waarheid voorop stellen.
Je klinkt als iemand die haar hart heeft verpand aan het buitenland. Zie jij jezelf eigenlijk nog wel als Nederlander..? En zo nee, zou een toekomstige partner met je naar het buitenland moeten willen?
Nu moet ik natuurlijk niet mijn eigen glazen gaan ingooien, haha! Ik houd van de kleurrijkheid van andere culturen en mensen. In het buitenland wonen, reizen en het spreken van andere talen hebben me gevormd en diep van binnen voel ik me vaak geen Nederlander.
Mensen die mij verder niet kennen, denken vaak dat ik nergens zou kunnen settelen, maar het tegendeel is waar. Ik vind het heerlijk om een vast eigen plekje te hebben waar ik thuis kom.
Het lijkt me superleuk om met mijn man te reizen of samen te werken, maar zo niet, dan is dat ook echt prima. Ik heb geen vast plaatje van de toekomst in mijn hoofd en laat me graag door God en mijn aanstaande leukerd verrassen!
Log in om te reageren.
