“Mag ik even jullie aandacht?” schreeuwt een mevrouw door de trein. Chagrijnig kijk ik op, want ik probeer kort te telefoneren maar omdat de mevrouw zo hard blijft schreeuwen moet ik ophangen. In haar handen houdt ze een blikje Bacardi Cola. Eerst denk ik dat het een dakloze is die geld aan het ophalen is voor de nachtopvang, maar ze heeft een ander verhaal. Ze moet naar Utrecht Centraal en komt net wat geld te kort voor het kaartje. Haar vriend wacht op Utrecht Centraal en geeft het dubbele terug. Ik geloof haar verhaal totaal niet maar de kans bestaat dat het waar is. Net als ik wil zeggen dat ik geld wil geven bedenk ik me dat ik geen cash heb.
Ergens achter mij zitten twee jonge meisjes. Ze komen overduidelijk niet uit Amsterdam en ook niet uit de Randstad. Uit hun gesprek is op te maken dat ze een uitstapje naar Amsterdam hebben gemaakt. De meiden leggen hun geld bij elkaar en geven het aan de mevrouw. Het verschil tussen de meiden en ik is dat zij de mevrouw wel geloven. Ze verzekert dat ze echt terug komt en bij hun komt zitten. De twee stellen wat vragen en de mevrouw geeft geagiteerd antwoord. De vrouw verdwijnt. Die komt niet meer terug denk ik ondertussen maar ik hoop dat mijn vooroordeel niet klopt. De meiden kwebbelen verder en dan ineens gaat het fluitje. Het ene meisje begint zich onderhand toch af te vragen waar de mevrouw blijft. De hele terugweg hebben ze het erover en vlak voor Utrecht komen ze tot de conclusie dat ze zijn voorgelogen. Duh denk ik, maar ik schrik van mijn eigen harde gedachte.
Ik weet nooit zo goed wat ik moet doen met dit “soort” mensen. Meestal trek ik mijn portemonnee aangezien ik het geld best kan missen en je weet niet wat het verhaal is achter de persoon. Maar als iemand zo misbruik maakt van twee onwetende meiden vind ik het toch een stuk lastiger worden. Toch denk ik dat ik gewoon maar geld blijf geven. Wat zou jij doen?
Ergens achter mij zitten twee jonge meisjes. Ze komen overduidelijk niet uit Amsterdam en ook niet uit de Randstad. Uit hun gesprek is op te maken dat ze een uitstapje naar Amsterdam hebben gemaakt. De meiden leggen hun geld bij elkaar en geven het aan de mevrouw. Het verschil tussen de meiden en ik is dat zij de mevrouw wel geloven. Ze verzekert dat ze echt terug komt en bij hun komt zitten. De twee stellen wat vragen en de mevrouw geeft geagiteerd antwoord. De vrouw verdwijnt. Die komt niet meer terug denk ik ondertussen maar ik hoop dat mijn vooroordeel niet klopt. De meiden kwebbelen verder en dan ineens gaat het fluitje. Het ene meisje begint zich onderhand toch af te vragen waar de mevrouw blijft. De hele terugweg hebben ze het erover en vlak voor Utrecht komen ze tot de conclusie dat ze zijn voorgelogen. Duh denk ik, maar ik schrik van mijn eigen harde gedachte.
Ik weet nooit zo goed wat ik moet doen met dit “soort” mensen. Meestal trek ik mijn portemonnee aangezien ik het geld best kan missen en je weet niet wat het verhaal is achter de persoon. Maar als iemand zo misbruik maakt van twee onwetende meiden vind ik het toch een stuk lastiger worden. Toch denk ik dat ik gewoon maar geld blijf geven. Wat zou jij doen?
Log in om te reageren.
