Ruggengraat

De voorbije weken, en sinds enkele maanden al, heb ik last van mijn rug. Dat is een uitdaging, zoals ik als hulpverlener mijn cliënten meegeef die hun problemen delen. Het maakte dat ik van alles deed en bedacht om er vanaf te komen.

Ik begon met meer wandelen, maar dat bleek niet genoeg soelaas te bieden. En het is een chronisch aan het worden dus stond ik er niet voldoende bij stil, juist omdat het er soms niet was. Ik dacht dat ik met gebed en beweging de juiste tools had om het te bestrijden maar toch is het er dagelijks.

Anderhalve week geleden las ik, toen ik weer last had, een bericht in mijn NOS-app: ‘Nederlanders zitten gemiddeld 8 uur per dag’, stond er. Dat was niet tegen dovemansoren gericht. Ik vroeg me af hoe dat bij mij was en realiseerde mij dat ik mede door mijn werk weinig onderbrekingen kende van mijn dagen. Daarbij kwam dat ik al enige tijd langere dagen werkte zodat ik een dag extra vrij was. Ik zette het allemaal op een rijtje, hoe kon ik dit aanpakken?

Allereerst besprak ik mijn rooster met mijn manager en kreeg toestemming het de volgende maand aan te passen, korter werken en dan een dag extra. Kijken of dat werkt. Maar ook ben ik, zoals nu, staand aan het werk. Dit is natuurlijk geen werk, maar ipv zittend te schrijven kan dat ook staand. En dan afwisselen. Vandaag las ik in Chat GPT dat je na elk half uur zitten twee minuten moet bewegen. Ik overweeg om dat op te pakken, ondanks dat ik met cliënten gesprekken van een uur heb en dan dus een onderbreking heb. Eens zien hoe dat in de praktijk werkt.

Dit laatste voorbeeld klinkt misschien wat vergezocht maar ik mag ook het voorbeeld geven van goede zelfzorg voor mijn cliënten. Als ik daar zelf niet aan doe, hoe kan ik dan van hen vragen om dat wel te doen.

Ik heb ook thuis sinds eind vorig jaar toen de rugklachten begonnen een sta-bureau via mijn werk in bruikleen gekregen als ook een goede bureaustoel. Maar ik stond maar zelden. Sinds het bericht is dat veranderd en het helpt me al is de pijn er nog wel. Het is wel minder. En ook schafte ik een topper aan voor op mijn matras om mijn rug meer te ondersteunen. Dat is afwachten hoe het werkt, de eerste tekenen zijn positief.

Het zijn dus allemaal praktische oplossingen maar hoe zit het met gebed om genezing. Dat was er vóór deze oplossingen zich aandienden wel, en ik moest stilstaan bij het gegeven dat het nog steeds Gods weg met mij is. Ook de ideeën kwamen voort uit wat Zijn Geest mij ingaf, zo liet een goede vriend mij zien. Ik ontkom niet aan de indruk dat ik het vooral even op eigen kracht wilde doen. En dat is een enorme valkuil. God leidt mij, iedere dag. Ik mag stappen zetten maar in afhankelijkheid van hem.

Zoals vandaag toen ik uit mijn boekenkast een dun boekje in handen kreeg over zegenen. In een hoofdstuk kwam het lichaam ter sprake (geen toeval voor mij), de schrijver zegende de delen die dat nodig hadden waar iets aan mankeerde… en de pijn verdween. Hij dankte God voor wat dat deel van zijn lichaam al gedaan had in zijn leven en zegende het. Zegenen betekent dat God er doorheen gaat werken. En zo geschiedde.

Het is zoals zo vaak en… en. God is de Hersteller, maar wij mogen ons werk doen. Als we dat in relatie, al wandelend met Hem doen, biddend en ons lichaam gevend wat binnen onze mogelijkheden ligt, dan zal Hij ons geven wat we nodig hebben ook als dat een langere uitdaging inhoudt. God weet wat goed is voor mij.

En zo kom ik aan het eind van mijn blog, nu effe zitten. Amen.