Uit-elkaar-spattende droom

Woensdag ging ik naar een coach. Dit terwijl het eigenlijk goed met me gaat. Waarom dan toch een coach zal je je misschien afvragen. Dat zit zo, ik ben gevraagd door deze coach als proefcliënt te fungeren. Zodat zij haar lesmateriaal kan uitproberen op mij. De sessies worden opgenomen en dienen als oefenmateriaal voor haar lessen.

Afgelopen woensdag was ik voor de vierde sessie bij haar. Ze werkt volgens de Groundwork-methode. Aan de hand van de grondlegster, Michelle Dusseldorp zijn er cursussen ontwikkelt. Ik ben de gelukkige geweest om aan het begin van mijn huidige relatie, nu bijna 6 jaar terug, te leren hoe je in 11 stappen je hart kunt helen. Ik schreef er eerder over, hoe haar boek ‘Ik kan veranderen’ een groot verschil heeft gemaakt in mijn emotionele leven.

In de sessie werd ik door oude patronen teruggeleid naar het kind in mij bij wie het gedrag ontstond. Om het vervolgens langs de volwassen ik en Jezus te troosten. De voorlaatste keer werd ik teruggebracht bij de relatie met mijn vader. Hoewel het een rustige man was die liefde kon geven door dingen met mij te doen, liet hij de opvoeding grotendeels aan mijn moeder over. Waar de coach mij naar terugbracht, was een herinnering aan het autoritaire gedrag dat hij ook wel eens liet zien. Juist in deze sessie waren er tranen toen ze Jezus erbij haalde en mij liet voorstellen wat mijn vader deed. Ik vroeg of hij zich wilde bekeren, en dat gebeurde. Mijn vader was in mijn verbeelding en sprak: ‘Ik wist niet beter.’ Waarop ik zelf in tranen was.

Dit voorbeeld hielp mij enorm. Het maakt dat ik minder vrees heb voor mensen die autoritair overkomen. Ik hen zie als gebroken net als ikzelf. En dat schept ruimte in mezelf. Het gevoel niet meer bang te hoeven zijn. De dag erna droomde ik over mijn vader. Hij zat in een vliegtuig dat achteruit taxiede op een landingsbaan, en toen ook nog achteruit op het water. De vleugels raakten de struiken langs de kant maar het reed toch door. De droom zei me dat ik sturing van mijn vader heb gemist in mijn leven. Dat hij er voor mij was precies zoals mijn ouders hadden afgesproken, maar dat hij emotioneel, vaderlijk, en een wegbereider was dat heb ik moeten missen. Ik miste dat hij mij door gesprekken voorbereidde op het leven, dat hij mij de Bijbel bijbracht. Zoveel wat ik gemist heb. Waarvan hij niet beter wist.

In de sessie kon ik ook zien wat hij wel betekende en kon ik het kleine kind laten troosten door Jezus. En ik kon vanuit mijn volwassen ik het kind vertellen dat het ok is, dat het niet gehoord, gezien en geliefd was zoals nodig was. Ook al was er veel wat ik wel ontvangen had aan liefde en zorg.

De laatste sessie keken we terug op de sessie met mijn vader en toen ik deze sessie voorbereidde moest ik aan het thema denken wat nu speelt in mijn leven, hoogmoed en nederigheid. Ik herinnerde me dat ik groot fan was van het verhaal van Jozef. Zo lang als ik me heugen kan, is dat verhaal een verhaal geweest dat indruk op mij maakte. Hoe kon een gewone jongen speciaal zijn en uiteindelijk hebben voorspeld dat hij koning zou worden. Het bovennatuurlijke waar Jozef in wandelde was voor mij, naar nu blijkt, de aanleiding om ook speciaal te willen zijn. Om speciaal te willen zijn en anders dan anderen. En nu leer ik steeds meer om nederig te zijn, jezelf vernederen zodat God je kan verhogen, staat er in de Bijbel (Mattheüs 23:12): ‘Al wie zichzelf zal verhogen, zal vernederd worden en al wie zichzelf zal vernederen, zal verhoogd worden’.

Het past in het plaatje van soberheid waar ik naar uitstrekken wil middels vasten. Het is ook het verootmoedigen, dat staat voor vernederen waar in de Bijbel sprake van is. Als je zonder minderwaardigheidscomplex jezelf gering acht, en God verhoogt, denk ik dat je de juiste plek hebt gevonden. Het staat ook voor buigen, bukken. Dus waar ik eerst een podium zocht om op te staan en speciaal te zijn, geef ik mezelf nu de plaats die mij toekomt die waar ik buig en buk voor Hem zodat Hij verhoogd wordt.

Om tenslotte terug te komen op Jozef die in mijn ogen nogal hoogmoedig was toen hij vertelde over zijn dromen. Misschien in zijn onschuld, dat vermoed ik, als zoon en oogappel van zijn vader spatte mijn droom over hem nu uiteindelijk uit elkaar. Blijft het wonderlijke visioen staan en de redder die hij voor zijn familie bleek te zijn. Een Gods wonder zoals er velen in de Bijbel staan.