Op zoek

Mijn omzwervingen hebt u opgetekend,
vang mijn tranen op in uw kruik.
Staat het niet alles in uw boek?
Psalm 56:9

De HEER heb ik lief, Hij hoort
mijn stem, mijn smeken,
Hij luistert naar mij,
ik roep Hem aan, mijn leven lang.
Psalm 116:1 en 2

Er kunnen van die periodes zijn in je leven dat je op zoek bent. Op zoek naar wie je bent, wat je leuk vindt, waar je blij van wordt. Op zoek naar wat je kunt, waar jij talent voor hebt. Op zoek naar welke richting of welk profiel je zult kiezen op school. Op zoek naar een baan die jou ligt, of hoe je na je pensioen je dagen wilt invullen.
Op zoek misschien ook wel naar God. Op zoek naar Wie Hij is, waar Hij is in uw / jouw leven, wat Hij doet.

Ikzelf zit midden in zo’n zoektocht. Op zoek naar wie ik ben en wat ik kan. Hoe ik God mag eren en met Hem en voor Hem mag leven. Dat is niet altijd gemakkelijk, confronterend zelfs. Maar ik weet en geloof dat het de moeite waard zal zijn. Dat er mooie dingen uit zullen komen.

Bij zo’n zoektocht ga je niet rechtstreeks van A naar B. Eén gesprek en je weet alles. Eén gebed en al je vragen zijn beantwoord. Soms zouden we dat wel willen, dat is toch veel eenvoudiger. Maar dat is niet hoe werkt. Dat is niet hoe God altijd werkt. Kijk naar Mozes: 40 jaar heeft hij schapen gehoed, voor hij geroepen werd om het volk Israël uit Egypte te leiden. En kijk naar het volk Israël zelf: 40 jaar zwierven ze door de woestijn, voordat ze het beloofde land in mochten gaan. Wat een tijd. Dat zou nu, menselijk gezien, de helft van ons leven zijn. Zijn dat verloren jaren? Ik was er niet bij, weet niet wat er toen allemaal gebeurd is. God zal er vast een bedoeling mee hebben gehad. Misschien was het een les in geduld, of vertrouwen. Misschien om de mensen te leren dat ze afhankelijk zijn. Moesten ze leren gehoorzaam en trouw te zijn.

Toen ik jaren geleden met mijn opleiding tot verpleegkundige moest stoppen, weet ik nog dat mijn vader zei dat het geen verloren jaren waren. Ik had colleges gevolgd, projecten gedaan, geleerd te presenteren. Had stage gelopen en op mezelf gewoond. Al kon ik de opleiding niet afronden, wat ik nog steeds wel eens jammer vind, het heeft mij dus veel gebracht.

Laatst kreeg ik een vers uit psalm 56 onder ogen: “Mijn omzwervingen hebt U opgetekend”. En ineens kwam het bij mij binnen. Mijn omzwervingen, mijn zoektocht, mijn vragen, God heeft het gezien. Het gaat er niet alleen om dat je op je bestemming aankomt. Het gaat (ook) om de reis zelf. De zoektocht. Het onderweg zijn. Hij ziet hoe je op reis bent. Hij ziet wat je meemaakt op je reis, wie er met je meelopen of dat je alleen bent. “Vang mijn tranen op”, staat er ook. Een vraag of je gezien mag worden, een vraag om erkenning. Wat mensen niet altijd kunnen geven, kan God wel. Hij ziet je. Hij begrijpt je. Hij heeft oog en oor voor je vragen. Je mag Hem aanroepen, je leven lang, zoals ook in Psalm 116 staat. Je mag en kunt altijd bij Hem terecht. Overdag of midden in de nacht, Hij staat klaar. Wat een grote God hebben wij, dat Hij Zich met ons bezighoudt en voor ons zorgt!

Soms zouden we willen dat het leven geen zoektocht is, maar dat we alle antwoorden al hebben. We weten niet wat Gods bedoeling is van onze omzwervingen. Maar dat komt nog, in Gods nieuwe wereld. Tot die tijd zijn we onderweg, altijd aan Zijn hand.