Als een hart zich met liefde vult

Ik liep al een paar dagen met een vol hoofd rond, de naweeën van een griep zo maakte ik mezelf wijs. Ik sliep ook op de dag meerdere keren en maakte mezelf wijs dat ook dat met die griep te maken had. Misschien was dat ook zo. Toch voel ik me vanavond anders, ook met die ‘naweeën’. Dat komt dat ik vandaag ruzie had met iemand. Ik ga er niet te diep op in, dat is privé. Toch wil ik het hier melden, en dan vooral de betekenis die het voor mij heeft.

Het gedicht dat ik hiervoor plaatste heeft er ook mee te maken. Het lijkt wel alsof er iets in mij aan het stromen is. Iets dat vastzat. Wat zat er dan vast? Ik denk mijn gevoelens die ik heb gehad bij mensen die niet voldoen aan mijn maatstaven. Het klinkt gelijk heel kwetsbaar. Alsof mensen zich altijd moeten voegen naar wie ik ben. Misschien komt het daar wel op neer.

Als kind schiep ik een wereld waarin ik dacht dat er geen plek voor mij was. Dat mensen die plek van mij innamen. Het zal je niet verbazen dat mijn beeld van mensen dus nogal bedreigend was. Ik denk dat ik onbewust dat beeld, van mensen die mij bedreigden, heel lang met mij meegezeuld heb. De wereld als onbetrouwbare plek, waar geen ruimte was voor mij. Die mensen huisvestte die die plek van mij vaak betwistte. Zo zag ik het.

Ik kwam er onlangs achter dat het kleine kind in mij nog steeds stil wordt als anderen een bovenmatige inspanning doen om zich te laten gelden. Dat roept bij mij een allergische reactie uit van terugtrekken. Zonder dat ik me daarvan bewust ben. Dat zag ik achteraf. Wat ik merk is dat er zoals altijd meerdere (volwassen) kanten aan een verhaal zitten. Zo reageer niet alleen ik vanuit een overlevingsmechanisme van terugtrekken, maar ook de ander vanuit groter maken. Waar ik als een kind, zwart/wit denken had, beginnen er nu nuances te ontstaan.

Want waar ik niet het vermogen had (en voorbeelden om die mensen van meerdere kanten te zien), zie (en lees) ik nu een verhaal uit een boek van Leanne Payne ‘Herstel van identiteit’ dat haar oom die grof was en onuitstaanbaar door de tante van Leanne niet alleen geconfronteerd werd met zijn tekort, maar ook omgeven met liefde van wat hij ook was. Ze had de gave mensen te kunnen zien zoals ze waren, en ook complimenten te geven die zuiver en zonder bedoeling waren (zoals ouders soms doen). Niet anders dan de ander ermee plezieren. Deze tante leert mij iets dat ik vandaag voor mijn hart nodig heb, mededogen. De ander zien met alles wat hij/zij is. En dat leer ik vandaag.

Het kleine kind dat zwart/wit denken had, geconfronteerd met de volwassen ik die nuances aanbrengt. Die voorbij het gekwetste ik kijkt. Ik wil niet blijven hangen in wat me is aangedaan, maar de ander zien in haar onvolkomenheid en die daarom liefhebben. Net zoals de Vader mij keer op keer liefheeft. Wel vanuit die visie. Ik ben vergeven, keer op keer, op keer. En zo mag ik de ander vergeven. Dat niet alleen, ik mag mezelf zien zoals de ander. Niet als degene die moet voldoen aan mijn maatstaven, maar als mens net als ik, iemand die leert van zijn fouten en die steeds verder groeit naar God toe. Die zichzelf niet groter hoeft te voelen en zeker niet de ander volgens zijn eigen maatstaven hoeft te leggen. De ander mag zien zoals hij is. En voor alles zichzelf mag zien zoals hij is.

Daar ligt de grootste winst, in het mijzelf niet groter zien dan de ander. Van het topje van de wereld komen waar ik mij ooit op tekende. Alsof de wereld naar mij moest luisteren. Nee, ik luister naar de wereld, en vertel anderen op die wereld wie ik ben waar ik voor sta en tegelijk zie ik de ander en erken ik zijn/haar bestaan. Zodat dat miskende kind, eindelijk verder leert kijken van wat het was.

Het laat mijn hart zich vullen met Gods liefde, en liefde voor mijn naaste. Dat staat er heel klein, maar betekent de wereld voor mij. Het schept ruimte om mezelf te aanvaarden voor wie ik ben. De ander te aanvaarden voor wie hij/zij is. Het maakt de weg vrij voor licht in plaats van duisternis, wrok en haat. Het maakt de weg vrij voor vergeving, voor liefde in Christus. Amen.