Spelen in de Hof

Lieve kind van Me,
Ik heb je aangesteld als hovenier.
Ik gun je de vrijheid rond te dartelen in mijn tuin.
En volop te genieten van al het moois wat je onderweg tegen komt.
Ja....ja...als hovenier ben je er wel achter gekomen dat voor het onderhoud
van de tuin heel wat komt kijken.
Het waait je niet zo maar aan.
Of........... mischien toch wel.
Tenminste wanneer je rekening houdt met de Wind van mijn Geest.

En, waar het gaat om het dagelijkse onderhoud, disciplineer je jezelf.
Om die tuin te laten floreren, daar gaat wel de helft van je tijd inzitten.
Je hebt leren inzien dat de aanleg en bloemenpracht
alles te maken heeft met wat er vooraf in de grond gebeurt.

En daarom gun Ik je nu de rust.
Ik jaag je niet op.
In het verborgene let Ik wel op jou dat je niet verdwaalt.
Ik heb je geleerd met principes rekening te houden.
Je bestudeert mijn Woord en je neemt er ruimschoots de tijd voor
Mij te zoeken voor gebed en overdenking.
Je bent je maar al te goed bewust dat je afhankelijk bent van mijn genade.
Dat besef houd je nederig en behoed je er voor uit de bocht te vliegen.

Gelukkig heb Ik je er voor behoed om in die mooie tuin van Me straten van asfalt aan te leggen.
Je was daar af en toe tot geneigd maar dan kwam je Mij wel tegen.
In mijn tuin is er geen ruimte voor asfalt en beton.
Daar heb Ik mijn Schepping te lief voor.

In de loop van vele jaren zijn we echt van elkaar gaan houden.
Je kwam er achter dat Ik altijd al van je hield.
En Ik liet het toe dat het nogal veelvuldig gebeurde dat je er de kantjes van af liep.
Gelukkig beschikte je wel over het besef dat vriendschap niet alleen van één kant kan komen.
Je was steeds weer gewillig al die keren naar Mij te luisteren wanneer je in overmoed over de schreef ging.
Dan zocht je Mij weer op.
Je hebt het in je intens van Mijn aanwezigheid te genieten.
Wanneer je zo, tijdens intieme momenten in mijn tuin aan het werk bent, dan kom je Mij tegen.
En dan nemen we ook ruimschoots de tijd er voor
om op één van de vele bankjes onze rustpauzes in acht te nemen.
Ik heb je het vermogen gegeven om van Mij te genieten.
Je gaat je steeds meer realiseren de diepte van Kruis en Opstanding.
De pijn die vooraf gaat aan diepgang ontwijk je niet langer.
Nee, niet dat je dat bepaald leuk vindt.
Geestelijke diepgang heeft ook alles te maken met pijn en verlies
en tegelijk vind je de Bron om daar de kracht voor te vinden.

Elke keer raak je weer verbaasd dat Ik volkomen onbaatzuchtig van je houd.
Ik geniet van je, m'n lieve kind, dat je tijdens die lange reis,
niet je speelsheid kwijt bent geraakt.
Wat is het af en toe leuk om in de Hof rond te rennen.
En aan speelmakkers geen gebrek.
Je komt ze overal tegen, jongens en meiden die echt honderd procent rekening houden met Mij.
De relatie met Mij is er niet één van "onder huwelijkse voorwaarden".
Je gaat er helemaal voor.
En eens komt de tijd van Het Grote Ontmoeten.
Daar kun je af en toe intens naar verlangen.
Maar, God zij dank, zijn die tijden in Mijn hand.
Ik zegen je.
Ik bescherm je.