Zo lang geleden

Hier zit ik dan. In de trein. Kijkend naar het landschap dat voorbij flitst. Af en toe kijk ik op mijn mobiel en zie ik foto's van ruim 15 jaar geleden.
De tijd lijkt even te hebben stil gestaan. Gevoelens komen boven drijven. Vragen poppen in mijn hoofd op als belletjes in een glas cola.
Wat is er veel gebeurd sinds ik de laatste keer goudvis was. Hoe anders was mijn leven destijds, hoe anders was ik. Tegelijkertijd is veel ook hetzelfde gebleven en ligt er een gedeelte van mijzelf onder het stof.
Stof dat is veroorzaakt door de drukte en hectiek van het leven.

Ik kijk nog eens naar buiten en zie de weilanden voorbij glijden. Ik mijmer in mijzelf over de liefde van mijn leven die ik 12 jaar gelden op Funky leerde kennen. De weg die we samen zijn gegaan. De vriendschappen die zijn gekomen en soms ook weer zijn weggegaan.
Maar mijn beste vriend is er nog steeds. Afgelopen zondag was het precies 12 jaar geleden dat we elkaar voor het eerst zagen.
Met oud en nieuw is het 12 jaar terug dat hij mij ten huwelijk vroeg.
Ondanks alle hobbels en diepe dalen is het leven goed. De man aan mijn zijde is door God gegeven en dat is al zo vaak merkbaar geweest is ons huwelijk.
Dat wens ik voor iedereen!