Ik denk dat ik even moet dichten

Ik denk dat ik even moet dichten, ik denk dat ik heel even mijn hart moet verlichten.
Ik denk aan jou die ik nog niet ken, ik denk aan de momenten dat ik jou mijn liefde beken.
In de ochtend met een kopje koffie of thee en een ontbijt, of gewoon na een kibbelpartijtje zeggen dat het mij spijt.
Jij die mij aankijkt en zegt “wat bof ik met jou als mijn vriendin” samen allemaal nieuwe dingen ontdekken en elkaar ECHT zien.
Samen lopen hand in hand, elkaar aankijken en weten “wij hebben een sterke onverbrekelijke band”
God aanbidden met ze twee, niet meer alleen naar de kerk want jij gaat met mij en ik met jou mee.
Samen wanden, uit eten of gewoon thuis, een mooie film in de bios of van Netfix op de buis
Ik voel mij al zo verbonden met jou ook al ken ik je nog niet, ik weet dat God jou al heeft uitgezocht en wacht tot hij het juiste moment voor ons ziet.
Het afgelopen jaar was niet makkelijk maar God was zo dicht bij, ik ben gegroeid in mijn geloof en dat maakt mij zekerder en blij.
Ik werk met kinderen op een basisschool, helaas bent U niet mijn werkgever zijn idool
Het tussen mensen werken die U niet willen kennen en zelfs verachten doet mij pijn en verdriet, en tocht bid ik voor hun allen dat ze ooit hun ogen en hart zullen openen en zien wat U ziet.
U heeft mij verteld, je moet verder je taak is hier gedaan, nu solliciteer ik weer en wacht tot u uw zegen geeft voor de juiste baan.
God u was u bent en zal er altijd voor ons zijn, dat te weten is het mooiste geschenk en zo fijn.
Samen met ze allen en God aan onze kant, zullen wij uiteindelijke de overwinnaar zijn in het beloofde land.