Vakantiehuis

In de afgelopen week was ik als begeleider mee op een groepsvakantie voor mensen met een verstandelijke beperking. Zo'n week word ik geleefd: volle focus op de gasten, samenwerken in het team van begeleiders. Tegelijk ook genieten van kleine dingen en van de omgeving. Weer thuis ontstond dit gedichtje:

er was geen thuis
er was geen wereld
alleen dit huis
en wie er deze week woonden

het was mijn thuis
het was mijn wereld
dit huis
met andere gewoonten

zoveel mensen, zoveel geluiden
zo goed samen
dit huis
nu weer verlaten

iedereen weer terug naar het eigen leven,
de eigen wereld,
genoten, gegeven, gegroeid,
mijn hart is er een beetje gebleven.