Het stress-spook

Het stress-spook


Bij mijn werk op school is het voor mij zo op het eerste gezicht een stressvolle bedoening geweest afgelopen week. Dat resulteerde sinds woensdag in een vervelend gevoel in mijn lijf; pijn. Een pijn waar ik me onbewust zorgen over maakte. Ik zag uit naar donderdagmiddag, want dan begon mijn weekend. Maar nog leek het niet een, twee drie over te gaan met het begin van het weekend. Want hoe pak je dat aan stress.

Een lege agenda, was het eerste waar ik aan dacht. Dat hielp op deze vrijdagochtend. Maar ook een wandeling, al moest ik toen nog wel enveloppen bezorgen. Dus niet helemaal vrij. Daarna nog boodschappen gedaan. En toen dacht ik rustig een krantje te gaan lezen, helemaal in rust op de bank. Maar ook dat was niet genoeg. Ik moest even helemaal niets. Dus kroop ik onder de deken die er ligt om even helemaal tot rust te komen.

Ineens brak de spaarzame zon door de laatste dagen. En ik proclameerde over Jezus: ‘Heer, ik hou van U.’ Precies zoals ik deze dag gelezen had in mijn dagboek. Dat hielp. Helemaal even niets. Wat heb ik dat soms even nodig. Vooral nu. Mijn leven is gevuld met de goede dingen, maar ik ben Superman niet. Ook al gebeuren er mooie dingen in mijn geloof, ik moet voor mezelf zorgen dat gaat niet vanzelf.

En dan is daar een blog om dit proces van woorden en, voor mij, van betekenis te voorzien. En er dan weer verder in te komen. God is goed. De Here Jezus vlakbij.

Ik neem je nog mee naar een droom die ik afgelopen nacht had.

Ik ben in een straat. Even verderop is een beer die ik in de spiegeling van een winkelruit kan zien.
Ik en anderen rijden met de auto de straat in. Ineens is er een groot beest, die heel wild een herdenkingsmonument sloopt. Hij schud met zijn lijf door het monument heen en vernield de kleine platen. Dan ineens zie ik dat het een hele grote leeuw is, maar zijn vacht is grijs. En hij is werkelijk imposant, alleen zijn ene oog zit half dicht. Hij was boos, maar ziet er ook met dat oog moe en kwetsbaar uit. Ik zie dat er alles wat er nog over is van het monument, een paar heuveltjes zijn. Wij willen met de auto wegrijden. Ik zit achterin. De bestuurder probeert eerst richting aan te geven. Ik wil weg, bang als ik ben van de leeuw. Ik zie hem niet maar weet dat hij achter mij is.

Jezus Christus wordt in Openbaringen 5:5 als leeuw van Juda omschreven. Voor mij betekent de droom het volgende: dat wat Hij, Jezus Christus, woest aan het vernietigen is, zijn de herinneringen aan het verleden die ik heb. Ik zie hoe ik stukje bij beetje die herinneringen met Zijn hulp aan het helen ben. En hoewel ik daar geen fysieke gewaarwordingen aan beleef, denk ik dat de droom mij wil laten zien, dat Jezus hard aan het werk is met mijn herinneringen. Werk dat Hem niet onberoerd laat. En dat ik gauw verder wil, maar soms even stil moet blijven staan. Zoals ik deze ochtend hierboven al schreef. Stilstaan om bewust te worden van de bevrijding en heling van mijn ziel door Hem. En hem daarvoor te danken.

Want al ben ik mij nog heel weinig bewust van Zijn aanwezigheid, Hij is er elk moment van de dag waar ik ook ben, wat ik ook doe. In dat besef wil ik leven, daar verlang ik naar. Dat is een lange weg van opnieuw leven, zou ik bijna willen zeggen. Een heel nieuw gedachtepatroon ontwikkelen. Een weg die ik graag wil gaan, met Jezus Christus.