Samen

Ik kijk naar mijn bord. Verschillende ingrediënten liggen er op, in heel verschillende kleuren en vormen: gele paprika, rode tomaatjes, een geel/wit ei, groene sla. Verschillende kleuren, vormen en structuren. Samen vormen ze de salade. Een salade is niet alleen maar sla, of alleen maar paprika. Dat zou saai worden, smakeloos. Maar juist omdat het allemaal gezamenlijk op mijn bord ligt, vormt en wordt het een salade.
Het schoot ineens door mijn hoofd dat dit wel een beetje lijkt op de samenleving. Of op de kerkelijke gemeente. Allerlei mensen, die verschillen van uiterlijk, innerlijk, afkomst, (geloofs)overtuiging, grootte, geslacht, inkomen. Maar die in meer of mindere mate samen leven. Een samenleving vormen. De samenleving, onze samenleving. Waar wij ook deel van uit maken.

Vaak zoeken gelijkgestemden elkaar op: immigranten die in een ander land zijn gaan wonen, mensen die dezelfde taal of hetzelfde dialect spreken, mensen die dezelfde hobby’s hebben. Niets mis mee. Maar het wordt vaak zo veel rijker als we ook oog hebben voor anderen. Mensen die niet onze taal spreken. Mensen die andere hobby’s of andere overtuigingen hebben dan wij. Kunnen we nog met elkaar in gesprek? Elkaar ontmoeten? Of houden we de boot af op dat uiterlijk? Op zijn kleding? Op haar overtuigingen? Niet gemakkelijk, zeker niet.

De één is goed in talen, de ander gebruikt graag zijn handen. De één treedt graag op de voorgrond, de ander blijft liever achteraan staan. De één is vernieuwend en ziet al voor zich hoe het gaat worden, de ander houdt vast aan wat hij heeft. We zijn allemaal heel verschillende mensen. Allemaal waardevol. Allemaal net zo waardevol. Net zo waardevol als ieder ander. Hoe prachtig gemaakt door onze Schepper. En hoe moeilijk soms om mee om te gaan. Want hoe kun je de één en tegelijk ook de ander tevreden stellen? Hoe kun je beiden horen? “Blijf elkaar in de ogen kijken, zie dat de ander geen tegenstander is” zo las ik een tijdje terug1. Laten we het maar gewoon proberen. De ander zien en horen. We hoeven het niet met elkaar eens te zijn. Maar laten we elkaar in de ogen blijven kijken. De ander in zijn / haar waarde laten. Samen optrekken. Samen leven. Ieder met zijn of haar eigen stemgeluid, samen dezelfde melodie zingend. We zullen struikelen, we zullen fouten maken. Maar laten we ook weer opstaan. Jezelf overeind laten helpen. Elkaar overeind helpen. Samen leven, tot eer en aan de Hand van onze Schepper. Samen leven, Hij gaf ons elkaar.

Nog een mooi liedje hierover luisteren? Beluister 'Zo wil ik leven' van Matthijn Buwalda.
1. Gert-Jan Segers in zijn blog op www.christenunie.nl