Er zijn van die dagen...

Er zijn van die dagen
die je liever overslaat
dat het huilen je nader
dan het lachen staat.

Er zijn van die dagen
dat er meer wolken zijn dan blauwe lucht
dat je voor die brij
maar liever wegvlucht.

Er zijn van die dagen
dan kijk je er nóg eens naar
zoveel vragen, puzzelstukjes,
je antwoord is nog lang niet pasklaar.

Er zijn van die dagen
nauwelijks in woorden te vatten
wat voel je, raakt je, beweegt je?
Wat zijn je valkuilen en wat je schatten?

Er zijn van die dagen
dan weet je het niet meer.
“Kom maar, schuil maar,
hier ben je veilig”, spreekt de Heer.

Zijn armen vangen je op
Zijn handen dragen
Zijn ogen zien jou
óók op van die dagen.