De zonsopgang en de seizoenen

Laats reed ik met zonsopgang naar mijn werk en toen ontsproot er spontaan een gedicht in mij op.

Zonsopgang is als een opbloeiende liefde, twijfelend en aarzelend zie je steeds meer kleuren komen. In onze gedachte weten en wensen wij dat er komt waar wij van dromen.

Mooi maar ook spannend is het zo in het begin, zet dit zich zo door of gaat het in de min.

Je wilt de vreugde die je voelt uiten en laten exploderen, alleen het is zo eng kan je het nog een keer proberen?

Je weet de pijn die je hebt als het toch niet zo wordt als wat jij had bedacht, wat als die ander heel iets of iemand anders had verwacht?

Ik kijk weer op naar de zonsopgang die zo mooi en hoopvol is, en ik weet dat ik jou mijn lief in mijn leven mis.

Dus twijfelend net als de zonsopgang begin ik aan ons contact, heel voorzichtig en niet zo op mijn gemak.

Zie mij als het begin van het voorjaar, voorzichtig en twijfelend laat ik mij zien, maar als het goed zit tussen genieten we straks van de zomer, winter en herfst bovendien.

We hebben vier seizoenen in een jaar, maar in de meeste van ons neem je deze ook waar.

Niet alleen in onze leeftijd komen de seizoenen aan bod, herken ze in een relatie dat is een sport!

Vaak krijg ik het gevoel dat een man gelijk de zomer wil omarmen, ik wil graag bij de lente beginnen om mij langzaam te laten opwarmen.

Langzaam net zoals het voorjaar de winter overwint, langzaam zoals de zonsopgang het van de nacht wint.

Zo zie ik het voor mij hoe een relatie moet groeien om te eindigen in de zomer waar alle bloemen stralen en bloeien.

Net als jij hebben mijn goede en slechte ervaringen mij dingen geleerd, daar is niets mis mee en het is zeker niet verkeerd.

Zullen wij samen instappen in de lente en dan doorgaan naar de zomer, de herfst en de winter? Wil jij samen met mij beginnen als een diesel en eindigen als een sprinter.

Ga jij met mij de zonsopgang en de zonsondergang tegemoet, schrijf dan maar een berichtje je weet wel hoe dat moet.

liefs Esther