Een nieuwe hemel en een nieuwe aarde

Soms ben 'k het wachten moe
"Hoe lang vertoeft U nog te komen?"
Deez' aard is niet mijn thuis.
In uw nabijheid wil ik wonen.

Ik hoor van ver.
Daar komen de gezangen.
Weemoed vervult mijn gemoed.
Oneindig kan ik soms verlangen.

Verlangen naar dat Huis van U,
naar hen die mij zijn voor gegaan.
Uw beelt'nis mag ik zien,
wanneer 'k voor U zal staan.

Toch zal ik geduldig wachten.
Uw volk leeft in het hier en nu.
Geen van uw geboden zal ik verachten.
In mijn hart zijn de gebaande wegen.

Ik zal vertellen van uw heil, o Heer.
Zwakke mensen zijn het zoeken moe.
Ik denk aan toen, de dagen van weleer
dat U mij riep om U te volgen.

En volgen zal ik Heer
tot aan de laatste dag.
En telkens, telkens male weer
hoor ik uw roepstem: "Kom!"

De nieuwe aarde
laat nog even op zich wachten.
Maar dat Hij komt is buiten kijf.
Zijn heil doet al ons leed verzachten.