Ik ben ik ben wat jij niet bent

Ik ben ik ben wat jij niet bent


De laatste tijd heb ik weinig inspiratie tot het schrijven van blogs. Af en toe pers ik er een gedicht uit, maar er komen weinig nieuwe inzichten in mij naar boven. Het mooie is dat dat oké is voor mij. Ik voel een fijne soort tevredenheid met wat er is in mijn leven. Toch valt mij iets nieuws op dat te maken heeft met verwachtingspatronen. Hoe zit dat?

Ik heb enkele mensen die ik tot mijn binnencirkel van vrienden noem, de mensen die je het meeste ziet. En in die binnencirkel gebeurt er iets wonderlijks; ik merk dat ik me anders aan het verhouden ben tot sommige van mijn vrienden. Niet omdat ik me iets aangedaan voel, maar meer omdat ik aan het loslaten ben van wat ik van ze verwacht.

Ik heb mij onbewust een beeld geschapen van wat voor mij vriendschap inhoudt, daarbij zijn waarden als verantwoordelijkheid en zelfbewustzijn belangrijke peilers. Ik merk echter dat ik er tegen aan liep dat ik niet bij ieder nauw contact dezelfde energie terugkrijg uit een gesprek. Die conclusie verwoord ik hier vanmiddag. Het gevolg is dat ik andere gesprekken krijg met de mensen uit die binnenkring. Ze hoeven niet langer te voldoen aan mijn maatstaven. Ik laat los, datgene dat er eigenlijk al die tijd niet is. Wel in mijn verlangen, maar niet in de praktijk van het contact. Daardoor hoef ik mij niet langer te forceren in enkele van mijn contacten, en kan ik misschien beter aansluiten bij datgene wat er wel is. En wat er al die tijd al was. Maar waar ik, door mijn eigen gekleurde bril, geen toegang tot had.

Dat voelt als een opluchting. Ik kan het niet los zien van het boek dat ik aan het lezen ben ‘Energie van de Geest’, waarin beschreven wordt hoe stromende energie werkt. Het is geen oosters boek, maar geschreven door een christen. Heel mooi, hoe de link wordt gelegd tussen blokkades in de energie en hoe dat stromende te krijgen.

Als ik de werking van stromende energie op verwachtingspatronen leg, is het de blokkade die ik ervaar omdat ik vanuit mijn verwachting leef ipv uit mijn hart. Het leven vanuit een verwachting is niet vrij. Dat blokkeert het contact. Dan mag die ander niet zijn wie hij/zij is.

Het is mijn worsteling die ik hier beschrijf die al wat langer duurt, die gaat over de ander accepteren zoals die is. Ik heb namelijk de neiging om anderen te oordelen om wie ze zijn. Geen ruimte laat voor gebrokenheid. Gebrokenheid die al begint bij het anders zijn. Zo kom ik nooit tot naastenliefde. Niet dat het voor al mijn relaties geldt, maar het vraagt genezing. Genezing van het onvermogen om onvoorwaardelijk lief te hebben.

Ik denk dat ik door dit inzicht weer een stap dichter tot de ander nader. Ik net als de ander een hele geschiedenis meetors, een geschiedenis die mij leidt naar anderen. Anderen die ik steeds vaker in hartscontact durf aan te spreken. Daar leef ik enorm van op. Daar stroomt de energie van in mij. Op het kruispunt van mij en de ander, daar waar ik eerlijk ben over wie ik ben en wat mijn verwachtingen zijn. En de ander zichzelf mag zijn. Daar is Gods Geest. Precies de plek waar ik wil zijn.