Bijzonder zo elkaar treffen...

Ergens tussen mijn blogs tref je deze titel ook aan.
Alweer twee jaar geleden dat ik een herstart maakte binnen het Basisonderwijs.
En zo belande ik toen ergens op een school.
Op die school werkte 2 oud collega's van mij.
Collega's uit de tijd dat ik nog niet verweduwd was.
Een bijzonder ontmoeten was dat..

Nu twee jaar later.
Nog steeds val ik in op verschillende scholen.
De meeste scholen zijn verbonden aan kerkelijke gemeenten die ik ken
of waar ik nu lid van ben.
Zo las ik in het digitale kerkblad een berichtje van die ene oud collega..
Ik werd er stil van.
Hij was bij nader onderzoek ernstig ziek.
Zo ziek dat behandelen ook geen nut zou hebben
Dat bericht stond 3 weken geleden in het kerkblad.
De week erop werd ik gebeld.
Kan je invallen, voor de vrouw van je oud collega.
En nu, de tweede week invallen zit er al weer op.
De klas leert mij een beetje kennen en ik leer de klas kennen.
Dat is leuk..
Collega's kende ik al van een vorige inval periode.
Dat was toen een zwangerschapsverlof.
Deze invalperiode is het invullen van een 'rouwverlof'.
Daar is geen tijd aan verbonden. (best vreemd)
Door het invallen ben ik wat dichter bij het verloop van de ziekte.
Het raakt me diep.
Hij was een sportmaatje van mijn man ooit, en een aantal van mijn kinderen hebben bij hem in de klas gezeten.
Hij heeft eens een sinterklaas surprise voor een van de kinderen gemaakt.
Ik zal hem hier niet meer ontmoeten.
Kan hem wel uittekenen, met zijn pukkel op zijn rug naar zijn lokaal toe.
Kan hem wel uittekenen, op de grond zittend met zijn rug tegen de verwarming, voor schooltijd nog even een muziekje luisterend.
Ik zal hem weer ontmoeten
dan heeft hij een nieuwe naam.
Zijn naam hier, die zal ik niet vergeten.

Voor nu bid ik voor hem en voor zijn vrouw,
zijn kinderen en kleinkinderen.
Zijn deur ten leven staat op een kier
hij verlaat het hier
voor eeuwig leven

ik weet ooit komt er weer een bijzonder treffen

voor altijd