De woestijn van 2020

Soms lijkt het wel alsof we het volk Israël zijn.
We banjeren hier met elkaar door de woestijn op weg naar het beloofde land.

We komen in ons persoonlijke leven hindernissen tegen.
De omgeving wil er zijn helpt zo nu en dan een handje.
De ernstig bittere kost is voor je zelf.
Je weet je gesteund ook al ben je soms echt alleen met je eigen emotie.
God hoort en ziet alles, de heilige Geest bid voor je wanneer je even niet meer kan.
Je directe omgeving neemt na verloop van tijd zijn gewone status aan en laat je. Het is eigenlijk allemaal al gewoon terwijl het hier niet meer gewoon is geworden.
Dat is heel begrijpelijk.
Dit zelfde geld ook voor mensen die een ernstige ziekte hebben doorstaan. Mensen die om welke reden dan ook een vergaande verandering in hun leven hebben ontmoet. Het wordt anders gewoon, nooit meer gewoon.
Nu in de Corona crisis hoor ik mensen om mij heen steunen en kreunen over minder sociale contacten en de beperkingen daarin.
Begrijpen doe ik ze wel, echt wel.'
Enkel ik ervaar het niet zo.
Het probleem van de minder sociale contacten ken ik door het overlijden van mijn man al jaren. Voor mij maakt het eigenlijk niet zo heel veel verschil, deze corona tijd of de tijd ervoor. Mijn zorg was jaren hier thuis bij de kinderen. Nu ze bijna uitgevlogen zijn is die zorg er rustiger uit gaan zien.
In die zestien jaar heb ik niet zo veel mogelijkheden gehad om sociale contacten te onderhouden. De druk van school bezoeken en andere 'gezinszakelijke dingen' zijn vrijwel niet meer aan de orde.
Hier is het tegenovergestelde grotendeels waar, ik ervaar juist een soort van rust, geen getrek door allerlei zaken die met betrekking tot de kinderen.
In die afgelopen zestien jaar heb ik steeds meer en meer geleerd om te kijken wat er is, en te maken wat er van te maken is.
En nee dat is niet altijd even makkelijk.
Blijf erop vertrouwen dat God er bij is.
Hij ziet en begrijpt, wil mee dragen zoals Hij deed in Getsemane..
Laten we om ons heen blijven kijken want met het mondkapje op kan je nog steeds de wereld zien.

(ik ben me ervan bewust dat ik met deze uitspraak mensen met een gezichtsbeperking passeer, bij deze jullie in het bijzonder sterkte om nog meer uitgeschakelde zintuigen. Mensen met een gehoorbeperking kunnen nu niet meer liplezen, essentieel voor hun communicatie, jullie sterkte.)

Bouw geen afgod op het moment dat God er even niet lijkt te zijn.
Wantrouw niet, Hij is er altijd. Onze wolk voor ons of achter ons, onze wolk boven ons, maak er gebruik van en loop niet bij deze beschermende wolk weg.

Gods nabijheid in alles voor een ieder hier op FF.