Naast-en-liefde

Naast-en-liefde


Liggend op een bed buiten genoot ik deze ochtend van de zon. Een gedachte dringt zich aan mij op, als gevolg van een ander inzicht dat ik eerder deze week had. De gedachte en het inzicht gaan over de liefde voor mijn naaste. Waar in de bijbel zo duidelijk over gesproken wordt, naastenliefde. Hoe Jezus de verpersoonlijking van de perfecte naastenliefde is. Maar hoe heb ik het er vanaf gebracht in mijn leven?

De verkenning van naastenliefde valt samen met het hoofdstuk van vandaag dat ik aan het lezen ben (dag 16) van mijn 40-dagenboek ‘Doelgericht leven’ van Rick Warren. Niet geheel toevallig werd ik afgelopen week ook op dat vlak beproefd. Ik merkte dat ik geen geduld had met bepaalde mensen. Dat kwam doordat ik een oordeel had over bepaald gedrag van die mensen.

Toen ik daarover nadacht vielen me twee dingen op. Allereerst bedacht ik mij dat mijn oordeel ingegeven was door gedrag dat ik ‘doorzag’ van de ander. Ik bedoel dat ik iets in de ander afwees. Toen ik daarover nadacht, bleek dat ik mezelf onder de loep moest nemen. De conclusie is dat ik zelf verre van perfect ben, maar alleen de splinter in de oog van de ander zie. Maar de balk in mijn eigen oog niet zie. Hoe waar is deze gelijkenis.

Ik die de ander de maat neem. Door dat te doorzien, kon ik niet alleen milder naar mezelf kijken (ik ben niet in alles leuk) maar vooral de ander zien als iemand net als ikzelf. Dat we beiden tekortkomingen hebben. Toen ik dit realiseerde, viel er ineens een afscheiding tussen mij en de ander weg. Ik kon mij verbinden met die anderen, ook met datgene dat ik aanvankelijk afwees.

Ik ging met die mensen in gesprek en er kwam mededogen naar voren, naastenliefde. Het mooie is dat ik niet alleen voor de ander compassie kreeg, maar er ook in de verte compassie met mezelf groeide. Twee vliegen in één klap.

Tegelijk is er echter nog iets. Ik realiseer mij dat ik altijd naar het gedrag van de ander heb gekeken om hem of haar in een hokje te stoppen. Ieder mens die ik in mijn leven heb ontmoet, is op een of andere manier gekoppeld aan aardig of lastig, aan makkelijk in de omgang of klagerig, en talloze andere eigenaardigheden gekoppeld aan mijn welbevinden. Nooit heb ik de ander net als mijzelf gezien, een mens met beperkingen.

Ik heb eigenlijk nogal een hoge dunk van mezelf. Stond er eigenlijk nooit bij stil dat ik eigenlijk alleen de ander zijn of haar tekortkomingen aanrekende. Die van mezelf zag ik eenvoudig weg niet. Wat een beperkte wereld, en wat een afgescheiden zijn van mezelf en de ander. Want nu ik hierover schrijf, denk ik dat ik begrijp wat er in de bijbel bedoeld wordt met naastenliefde. Het hart van de ander leren zien, en tegelijk je eigen hart helen.

Mijn gebed zal de komende tijd als volgt klinken:
Lieve Vader, geef mij een hart vol mededogen.
Een hart dat oog heeft voor mijn eigen tekortkomingen.
Laat mij niet oordelen over de ander.
Geef mij een milde kijk op de eigenaardigheden van ieder mens.
En laat mij bewust zijn van mijn oordeel, zodat ik er naastenliefde voor in de plaats kan zetten.
Ik wil niet langer afgescheiden zijn van anderen.
Laat mij net als Jezus leven en kijken naar mijn naaste, vol van compassie.
Ik wil liefhebben Heer, wil dat de hoogste prioriteit in mijn leven geven, zowel in mijn relatie als met anderen.
Heer, ik wil niet wachten tot de laatste dag van mijn leven om de liefde voor mijn naaste in te zien, Nee Heer, ik wil dat nu doen en iedere dag hierna.
Wilt U mij de weg daarin wijzen.
In Jezus naam.
Amen

(Rick Warren, boek: ‘Doelgericht leven’, Dag 16.)