In Jezus ontslapen; wat betekent dat?

Twee jaar was Wiardus toen hij in 1944 stierf aan de gevolgen van difterie. We waren bijna even oud en ik heb nog een foto waar we samen op staan. De foto is de enige echte herinnering die ik aan m'n neefje heb. Mijn tante was een jongere zus van m'n moeder en ze werd verteerd door een intens verdriet. Hun gezinnetje bleef kinderloos,
Ik zelf ben van jongs af aan een heel nieuwsgierig jongetje geweest. Waarschijnlijk heb ik mijn mams talloze keren gevraagd waar kleine Wiardus was gebleven. Ik twijfel er niet aan dat ze me even talrijk elke keer vertelde dat Wiardus naar de hemel was gegaan.

Ik weet nog, in 1946, ik was toen vier jaar, dat ik m'n moeder plechtig verklaarde dat ik de rest van m'n leven voor God wilde leven. Niemand kan die herinnering uit m'n geheugen wissen. Inherent aan die beslissing meende ik te weten dat het hele leven er om draaide, dat je in een later en ander leven bij God en Jezus in de hemel zou komen. M'n neefje Wiardus was toen al naar de hemel verhuisd.

Gisteren ontving ik een ontroerende reactie van iemand uit m'n lezerskring. Ze gaf me toestemming een deel van deze mail met je te delen.
'Zo juist heb ik weer je blog gelezen: 'Jezus zei, Ik heb je nooit alleen gelaten'.
En het viel me op dat je die op de 25-jarige trouwdag van mijn man en mij geschreven hebt. Vlak na zijn 57 ste verjaardag, en vlak voor onze 25-jarige huwelijksdag, is mijn lieve man naar de Heer gegaan. Ik zal mijn lieve man herinneren zoals hij was vóór de tumor. Een liefdevolle man, die veel van mij hield, en met wie ik samen oud had willen worden........... Maar hij wacht op mij, en groot zal het weerzien zijn als ik ook naar onze Heiland mag komen.'

Ik zelf heb in de achterliggende zeventig jaren talloze toegewijde christenen leren kennen die deze aarde reeds hebben verlaten. Al deze mensen verwachtten een hemels koninkrijk. En ik kan er me intens op verheugen, dat de tijdsspanne dat ik hen zal ontmoeten beduidend korter is geworden dan enkele decennia geleden. God zij dank, ik ben alles behalve levensmoe.
Integendeel. Het mooie van het eeuwige leven bij God is dat het begint vanaf het moment dat ik mijn leven Hem toevertrouw. Eigenlijk is het zo, en, hoewel dat soms anders aanvoelt, bevinden we ons nu reeds in het hemelse leven.

Je leest in Kolossenzen 3:1-5 'Jullie zijn met Christus uit de dood opgestaan. Verlang daarom naar de dingen die in de hemel zijn, waar Christus naast God op de troon zit. Geef de hemelse dingen de eerste plaats in je leven, en niet de aardse dingen. Want jullie zijn al dood wat de aardse dingen betreft. Jullie nieuwe leven is nu met Christus in God verborgen. We leven in Christus. Als Hij komt, zal ook te zien zijn dat jullie deel hebben aan zijn hemelse macht en majesteit,'

Soms kan het verdriet over hem of haar die door de dood aan jouw leven is onttrokken, heel schrijnend zijn. In onze diepste aard zijn wij als mensen 'tot elkaar' geschapen. Dat weet God ook. Van harte geloof ik dat de bijzondere liefdesband die een man en een vrouw tijdens hun aardse leven samen hebben opgebouwd in de hemel niet teniet zal worden gedaan.
Wanneer één van de partners aan de dood wordt onttrokken, dan sta je er alleen voor. Ook daarna kan nieuw huwelijksgeluk een tweede kans krijgen.
Wanneer we - na dit leven - bij God terecht komen, daarover zegt Jezus:
'Als de mensen opstaan uit de dood, dan leven ze niet meer als getrouwde mensen. Dan leven ze zoals de engelen in de hemel. (Marcus 12:25)
Echtgenoten zullen elkaar niet 'bezitten' en er zal geen sprake zijn van
eerste- of tweederangs partners.

Dan zal gelden wat ik lees in de eerste brief van Paulus aan de Korinthieërs, tweede hoofdstuk: 'Wat geen oog heeft gezien
en geen oor heeft gehoord
en wat in geen mens is opgekomen
dat heeft God bereid voor die Hem liefhebben!'