Heb niet over alles een mening

Nu we, gedurende deze oorlogstijd, meer dan ons lief is,
noodgedwongen thuis zitten, hebben we meer dan ooit
de tijd om over veel dingen na te denken.
Toen ik vanmorgen vroeg m'n dagboek las, realiseerde
ik me dat het april was. M'n vader's verjaardag was vijf
april.

Het is al weer bijna vijfendertig jaar geleden dat hij het tijdelijke met het eeuwige verwisselde. Ik lees één van z'n brieven, geschreven in 1982. En ik verwonder
me over de wijsheid die hij, gedurende een lang leven, zich eigen had gemaakt.
Bij ons kennen we de zegswijze: "Hij is uit de tijd." Bij een verkeersongeluk werd hij heel plots uit de tijd gerukt.

Hoewel ik hem, tijdens z'n leven, onvoldoende had leren kennen, realiseer ik me nu dat hij tijdens z'n leven voor duizenden mensen tot zegen is geweest. Over een periode van vijftig jaren was hij een toegewijd journalist die zich nooit schaamde omtrent zijn levensovertuiging. Hij is altijd een man geweest met een mild oordeel over anderen.

En nu ik zelf op een leeftijd kom, dat ik me menig keer verbeeld de wijsheid in pacht te hebben, realiseer ik me steeds meer hoe ik geboft heb dat ik zo'n wijze vader had.
Het is al weer meer dan zestig jaar geleden dat ik m'n ouderlijk huis verliet om op eigen benen te gaan staan. Wat ik me toentertijd niet realiseerde, wat heb ik veel te danken aan twee ouders die er een toegewijd christelijk leven op na hielden.

Jezus zei: "Oordeel niet opdat jij niet geoordeeld zult worden". Voor mij zelf vertaal ik dat enigszins met: "Heb niet over alles een mening". Ik zelf deel de mensen te veel in, degenen die ik leuk en aardig vindt en mensen die ik liever uit de weg ga.
Wijsheid komt met de jaren. Misschien zal ik over tien jaren denken: "Weet je nog wel, die maanden in 2020 dat we in quarantaine moesten leven?"

Uren achter m'n laptop zoek ik allerlei wetenswaardigheden op en denk achteraf: "Wat weten we eigenlijk allemaal?"
Leven in Corona-tijd.
Vanuit m'n ivoren toren - ik leef en woon op de 7e verdieping - kijk ik naar de mensen om me heen. En ik verwonder me er over dat de Here God een leven lang zoveel geduld met me had. Meer dan ooit is me de tijd gegund om over het leven na te denken.