Het buitengewone van het gewone

Dat de titel een tegenstelling in zich bergt, ben ik mij bewust van maar het is precies mijn gevoel wat ik bij het volgende heb. Ik las het magazine van het AD waarin een interview staat met Dirk de Wachter (60), een psychiater die volle zalen trekt met zijn boodschap dat we ook ons ongeluk mogen koesteren. Zijn hele betoog is doordrenkt met gewone dingen die hij bijzonder vindt.

Het grappige is dat ik mij herken in zijn levensopvatting, die ten dele ook mijn levensopvatting is. Ik noem het: het buitengewone van het gewone. ‘Het zien’ daar gaat het mijns inziens vaak over. Maar dat niet alleen, het ook zo mogen en kunnen ervaren.

Voor mij geldt dat ik een relatie heb. Dit geeft dat ik aangewezen ben op mezelf en op de ander. In het op mezelf zijn, ontbreekt vaak de noodzaak van opgewondenheid. Dan kan ik genieten van een dag als maandag. Ik heb dan wat (in dit coronatijdperk)telefonische contacten, lees de krant, doe boodschappen, ga wandelen, schrijf een gedicht, lees in een boek, kijk tv (vooral nieuws en opinie) tot ik hetzelfde twee keer zie dan zet ik hem uit. En zo kom ik aan het eind van de dag en zit ik te schrijven.

De opgewondenheid waar ik hiervoor over sprak, krijgt wel vorm in de tijd die ik met mijn vriendin doorbreng. Er staan steevast leuke uitjes op het programma, als boodschappen en fietsen daar ook bij horen. Het treft dat wij beiden van spelletjes houden, daarin zijn we flink aan elkaar gewaagd. Opgewondenheid hoeft dus niet persé over romantiek te gaan. Nee, het is de opwinding van het weerzien en verlangen om tijd met elkaar door te brengen. Daarbij hebben we regelmatig mooie gesprekken.

Of het nu samen is of alleen, ik kan genieten van iets kleins als een vogel die zingt, een (zoals afgelopen weekend) heerlijke tompouce, of verse kibbeling, een wandeling, een fietstocht met tegenwind, een bezoekje, een compliment, een goed boek, en zelfs de stilte is niet iets dat mij angst aanjaagt. Kortom ik ben snel tevreden. Ook al onderneem ik samen veel meer dan alleen. Ik heb niet veel nodig om het naar mijn zin te hebben.

Er is zoveel gewoons dat de moeite waard is, en als er volgens mij iets is dat een uitdaging wordt van de huidige coronacrisis is het dat wel. Dat je voldoening leert te vinden in het alledaagse. Dat is niet makkelijk, omdat de meeste mensen juist hun geluk veel meer afgestemd hebben op alles wat buiten het alledaagse ligt.

Wat doen mensen dan? Het kan hard werken zijn om rijkdom te verwerven, met het gevolg dat je nooit vrije tijd hebt, die je had kunnen gebruiken om het alledaagse invulling te geven. Reizen naar exotische oorden om je te laven aan een onbezonnen tijd. Het bezoeken van andere landen om je horizon te verbreden, bijna letterlijk. Avonturen beleven staat voor velen gelijk aan ver weg zijn. Maar soms ook even de batterij opladen in de zekerheid van een zonnige omgeving.

Laat ik zeggen dat ik me er zelf ook ‘schuldig’ aan maakte. Ik ging naar de Ardennen meerdere keren per jaar. Tegelijk vraag ik mij af, kan ik zonder vakantie? En als er dan geen vakantie mogelijk is, word ik er minder van door mij dicht bij huis te vermaken? Bijv door een vakantiehuisje te boeken in het eigen land. Het is dezelfde gedachte waar door mensen in het Noorden van het land Nederlanders opgeroepen werden om daar hun volgende vakantie te boeken.

Wat te zeggen van allerlei kunstuitingen: concerten, sportwedstrijden, musea, toneel, schouwburg, film. Het kan allemaal voorlopig niet meer. Kan je plezier beleven aan puzzelen, lezen, of meer uitdagende bezigheden als het tellen van de rijstkorrels in een pak rijst, of de marathon lopen in je huiskamer. Het behoort allemaal tot de mogelijkheden. We zijn een creatief volk, en via sociale media bereiken ons in een muisklik ontelbaar veel nieuwe ideeën.

Het buitengewone van het gewone zal dus zijn intrede doen in ons dagelijks leven. Ik wens jou geduld met jezelf om te ontdekken waar jouw uitdagingen liggen in een onzekere toekomst. Dat je op jezelf aangewezen zal worden, staat als een paal boven water, dus heb het goed met jezelf; vier het leven als dat mogelijk is. Wel met genoeg afstand en met niet meer dan drie aub.