Kronkelwegen

Kronkelwegen

Dinsdagochtend las ik het bericht van een voetballer die zijn geluk zoekt in het Midden Oosten om te voetballen. In de ‘woestijn’ en de onbekendheid van het voetbalgekke land dat Nederland kan zijn, wanneer je een prof bent. Het gaat er dan om te cashen, zo is algemeen bekend. Professionele voetballers wijken nogal eens uit naar exotische of verre oorden, om hun zakken te vullen, of om nieuwe culturen te ontdekken. Dezelfde behoefte die leeft onder mensen die een sabbatical nemen, of op wereldreis gaan na hun studie.

In veel gevallen wordt de sleur doorbroken. Ik weet nog niet wat het te maken heeft met mijn eigen weg. Het viel mij op vanochtend. Het valt samen met de ‘Adem de dag’ reeks die ik aan het lezen ben. Hierin geeft Mirjam van der Vegt haar ideeën prijs over het leven geïnspireerd door haar geloof. Ik ben een tikkie jaloers. Tegelijk ook vol bewondering voor datgene wat zij ontdekt heeft en deelt. In 2012 gooide zij het roer om, en zei haar baan op las ik. Zonder te weten hoe zij dat financieel recht moest breien. Dit deed zij na een burn-out. En nu deelt zij haar ideeën over wat rust en stilte in haar leven betekent.

Vandaag lees ik over ‘Vertrouwen doe je samen’. Dat vertrouwen schenken en ontvangen, tot gevolg heeft dat je beiden het hormoon oxytocine aanmaakt dat verbindend werkt. En dat in de wisselwerking in relatie met God je zelf dat vertrouwen kan geven aan de wereld. Daarbij staat er een prachtig gebed dat ik jullie niet wil onthouden.

GEBED VAN THERESIA VAN AVILA

Christus heeft geen lichaam, tenzij dat van jou.
Christus heeft geen handen en voeten op aarde, tenzij die van jou.
Jouw ogen zijn de ogen waarmee Christus met bewogenheid naar de wereld kijkt.
Jouw voeten zijn de voeten waarmee Hij rondgaat om goed te doen.
Jouw handen zijn de handen, waarmee Hij de hele wereld zegent.
Het zijn jouw handen, het zijn jouw voeten, het zijn jouw ogen.
Jij bent het lichaam, waarin Christus wil wonen.
Vandaag heeft Christus in onze wereld geen ander lichaam dan dat van jou.

Christus maak mij tot een moedig instrument van uw vrede.

Het zegt mij dat ik mag bidden om een instrument te zijn van Christus, maar dat instrument niet veilig opgeborgen moet blijven in een bak. Nee, ik mag erop uit gaan. In die hoedanigheid begint mijn leven steeds meer kleur te krijgen. Het zijn mijn voeten, handen, ogen en hart dat vorm krijgt. Daar mag ik in wonen, daar mag ik in zijn.

Wat op dit moment ook op verschillende manier tot mij komt is dat het vooral gaat om Christus en niet allerlei wetten en geboden. Natuurlijk mag de bijbel richtingaanwijzers geven voor het geloof, maar het gaat vooral om mijn hart dat zijn bron vindt ‘in Christus’.

Met het doorlezen en dientengevolge doorleven van wat ik las, ging ik star die wetten toepassen op mijn leven. Waar ik aan dacht was de genezing van een blinde op de sabbat door Jezus. De schriftgeleerden veroordeelden hem hierop, omdat zij zich aan de wetten hielden. Maar niet het hart voor de naaste op de goede plek hadden.

Het is voor mij nieuw, om zo naar geloven te kijken en wat er in de bijbel staat. Dat wat er staat niet klakkeloos overgenomen dient te worden. Er voorbij de wetten en regels een dimensie is die dit overstijgt.