Ik schrijf tot op m'n huid

Meestal zijn het geleende woorden.
Zo erg oorspronkelijk ben ik nou ook weer niet.
Zorgvuldig observeer ik de mensen en hoor wat ze tegen me zeggen.
Tussendoor zijn er talloze "gesprekken" in mijn hoofd
en vaak geef ik een gunstige reactie wanneer iemand naar mijn mening vraagt.
Iemand, die net als ik, behoefte heeft om door die ander opgemerkt
en gehoord te worden.

Om economische redenen gaan G. en ik eens in de week naar Lidl voor grote boodschappen. Nou ja, zo groot zijn die boodschappen, wanneer je met z'n tweetjes samen leeft, nou ook weer niet.
En tussendoor maak ik een bijna dagelijkse wandeling,
heen en terug naar de buurtsuper.
Onderweg naar de Coöp komen mensen me tegen.
Wanneer het vrouwspersonen zijn kijk ik discreet langs hen heen.
Bij kerels uit ik een aarzelende groet.
In ons dorp, heel vroeger, bijna zeventig jaar geleden, groette ik iedereen
die ik op m'n fietsje tegen kwam.
Maar ja, Arnhem is natuurlijk geen dorp.

Ik woon in Alteveer-Cranevelt.
Een stadswijk met enkele honderden huizen. Misschien zijn het ook wel
meer dan duizend huizen.
Naar mijn schatting is de gemiddelde leeftijd van de bewoners
rond de zestig jaren.
In de buurtsuper komen al die mensen bij elkaar
en dan "geniet" ik ervan die ouder wordende heren voorzichtig te observeren
met de gedachte: "Sinds tien maanden ben ik één van jullie geworden."

Ik moet er m'n best voor doen het grote wereldgebeuren
langs me heen te laten glijden.
Dat kan ik natuurlijk niet. Maar ik kan er wel mijn best voor doen.
Sinds twee maanden heb ik op mijn laptop "Pinterest" ontdekt
en sindsdien heb ik wel zo'n twintig duizend plaatjes en fotootjes in een
kleine honderd onderwerpen gecategoriseerd.
De helft van de plaatjes zijn ontleend aan de bijbel
en daarvan weer de helft aan het leven van Jezus.
Behalve dat Hij mijn Redder is, wil ik me ook tot zijn vrienden rekenen.
Dat gaat meer onbewust.
Echter, dikwijls realiseer ik me dat wel heel terdege !!

Vandaag bereikte me een bericht dat een vriend van me,
met wie ik in Zeist tien jaren ben opgetrokken,
nu z'n laatste maanden in een hospice door brengt.
Hij is slechts één week ouder als ik.
Ik ga hem weer opzoeken.
Ik hoop echte authentieke woorden met hem te delen.
Anderzijds, ook geleende woorden,
gedachten die Jezus in mijn hart legt,
en dan deze gedachten bij hem neer te leggen.

Op Pinterest heb ik een nieuw item ingevoerd
onder de rubriek "eenzame pelgrim".
Met in al die plaatjes een mannetje die in de schakering van licht en donker
een weggetje tussen de bomen bewandelt.
Wel meer dan honderd plaatjes en, in menige beeltenis, herken ik mezelf.