Kijken naar wolken, luchten en een zonsondergang..

Het is voor mij een dagelijks ritueel; kijken naar wolken, luchten en een zonsondergang in een natuurlijke ambiance met eindeloze verten en bossen. Vijfenzestig jaar geleden
onderging ik als twaalfjarige knaap een persoonlijkheidstest die gebaseerd is op iemands interpretatie van verscheidene inktvlekken, de zogenoemde Rorschachtest.
Daar moet ik aan denken wanneer ik naar die eindeloze wolkenluchten kijk. Soms zie ik gigantische ruimteschepen die me uitnodigen in te stappen.
We hebben de laatste paar maanden veel zonnige dagen gehad en de meeste avonden is later op de avond de hemel aan de voorzijde van onze flat over een heel grote breedte in alle mogelijke tinten rood gekleurd. Soms blijf ik wachten totdat de zon aan de horizon wegvalt. Tegelijk kijk ik dan, vanaf de zevende etage naar de Veluwse bossen en voel ik me rijk bevoorrecht daar dagelijks getuige van te mogen zijn.

Wanneer je in de bijna bovenste verdieping van een flat woont in een bosrijke omgeving, ga je de wereld op een weer geheel andere manier beleven. Het is bijna niet te geloven dat ik dagelijks in contact sta met de architect van deze mooie wereld. We woonden zo'n vijfendertig jaar in Zeist voordat we naar Arnhem verhuisden.
Soms ontkom je er niet aan, wanneer je terug blikt op je leven, deze in perioden te verdelen. Wat mijn werk betreft had ik geen betere tijd kunnen hebben met het voorrecht bezield boekhandelaar te zijn. Wat kon ik intens van die tijd genieten.

En nu, na twaalf jaren gepensioneerd te zijn, kom je weer in een geheel andere fase terecht. M'n vrouw en ik zeggen vaak tegen elkaar: "We hoeven niets meer..." Meer dan ooit hebben we tijd om van elkaar, de natuur met haar eindeloze vertes te genieten. Onze oudste dochter woont met haar gezin enkele honderden meters bij ons in de buurt. Genieten is iets wat je samen doet, en, indien het maar enigszins mogelijk is, samen met je geliefden.