Pelgrimage naar 't Heilig Land

Zoeken naar woorden is mij vaak gegund
als van een gebed waar je de dag mee door kunt.
Maar ook heel dikwijls bleven de woorden plakken
en liet ik de kracht van Hoop en Liefde zakken.

Wat mij is gegeven komt van buiten af:
Het verhaal van de Herder met z'n staf.
Die stok en z'n staf vertroosten mij.
Daar kun je met je verstand niet bij.

Het gebeurt nog al es dat ik word wakker geschud
in momenten dat ik bijna was ingedut.
Het grijnzend gezicht van de Herder,
die porde me aan: "Kom kerel, wake-up, we gaan verder!"

Met de Man van Nazareth ben ik in conclaaf.
Hij noemt me zijn vriend; heel anders als slaaf.
Ik leer van Johannes dat Hij mij het eerst heeft lief gehad.
Volgend de Meester word ik moede noch mat.

Het doel van de reis raakt steeds meer in 't zicht.
Hem te volgen en dienen overstijgt elke plicht.
"Laat mij slapend op U wachten, o, dan slaap ik zo gerust",
en wordt aan het eind van de reis vrolijk wakker gekust.