Waarom

Op 3 januari in de ochtend hoorde ik dat de moeder van van een peuter van mijn dagverblijf de strijd tegen leukemie had verloren. Op dat moment zat ik bij de BHV training en het enige wat je dan kan denken naast alle verdriet en onmacht die je voelt is WAAROM.



Er zijn geen woorden voor hoe kan ik zeggen en uitleggen hoe erg ik dit vind, je moeder is overleden aan leukemie en mijn hart is met jouw lief kind
Waarom, waarom is de vraag die ik mijzelf aldoor stel, waarom nou juist deze mooie lieve vrouw die was zonder vooroordelen of geweld.
twee jaar jong en het nu al zonder je mama moeten doen, nooit meer knuffelen nooit meer op schoot zitten nooit meer een zoen.
je wist dat mama ziek was, maar dat ze nu dood is weet je niet, vrijdag had je het heel moeilijk en had oprecht verdriet.
Het is vervelend en is zo naar was wat je aldoor zei, je kon mij niet vertellen wat je bedoelde dus ik troostte je veel knuffelde je en nam je bij mij. Ik denk dat ook al hebben ze het jou niet verteld dat je het aanvoelt dat mama er niet meer is, o mijn lieve meisje hoe groot is dit gemis.
Jullie zijn samen met mama naar India gevlogen dit was jouw moeders laatste reis, je moeder is nu voor altijd thuis maar voor jullie is de wereld nu heel grijs.
Ik hoop dat jij en je papa weer naar Nederland terug zullen keren, en mocht dat gebeuren dan wil ik jou naast mijn liefde geven zoveel leren.
Ik hoop dat als dit zal gebeuren ik het grijs in jouw en je vaders leven weer wat mag inkleuren.
Liefs je juffie