Soms zit iets diep

Soms zit iets heel diep en merk je dit pas op heel ongewone momenten.
In 2012 is mijn moeder overleden en in 2017 mijn vader beide heb ik ze letterlijk verzorgd en bijgestaan tot hun laatste ademhaling en heb ik hun ogen zelf gesloten.

Vorig jaar had ik al aangegeven bij mijn groepje van de kerk dat ik het niet zag zitten om voor vast een oudere te gaan bezoeken helpen, eerst even tijd voor mij zelf naar jaren van intensief mantelzorger zijn. Dat dingen soms dieper gaan dan je zelf weet en merkt kwam ik de laatste paar weken achter.

De eerste keer was bij de kinder-EHBO de docenten deed voor hoe gaspen klonk (dat wat wij in de volksmond de laatste ademhaling noemen) De tranen stroomde over mijn wangen en ik was direct terug bij zowel het laatste moment van mijn moeder als van mijn vader. Het liefste had ik het lokaal snel verlaten maar dat kon natuurlijk niet, en toen kwam afgelopen zaterdag.

We zaten met een gezellig groepje vrienden en hadden het zowel over leuke als serieuze zaken. Ik kan geen personeel vinden voor mijn kinderdagverblijf en de kans bestaat dat ik daardoor helemaal zal moeten stoppen en dat is zoals iedereen zal begrijpen niet leuk.

Op gegeven moment vroeg iemand mij wat ik dan zou gaan doen, waar lag mijn ervaring en wat voor diploma's of ik allemaal had.Mijn diploma's zijn allemaal kinderopvang gerelateerd en daarnaast heb ik een diploma van onderwijsassistente dus alles is in de kinderen. Wat zou ik nog meer dan dit kunnen doen was de vraag, en toen gebeurde het.

Ik kan ook werken in de zorg, huishouden of een korte omscholing naar het oudere werk, om het moment dat ik dat zei en daaraan dacht was had of iemand mijn keel dichtkneep, nee dat nooit dat kan ik echt niet meer.

Ik heb er vrede mee dat mijn ouders er niet meer zijn en ik heb ze met alle liefde die ik in mij had verzorgd. Ik weet dat ik alles wat in mijn vermogen lag en meer aan ze heb gegeven om ze zo mooi mogelijke laatste jaren van hun leven te geven. En nee ik hoef echt niet in therapie om dit te verwerken dit is een onderdeel van de rouw! En mochten er mensen denken dat ik elke dag met mijn overleden ouders bezig ben en ze daardoor hier vast houd, nee dat ben ik niet! Natuurlijk denk ik wel aan mijn ouders maar dan aan de liefde die ik voor ze voelde en de mooie momenten en die mag je koesteren!

Daar zat ik dan afgelopen zaterdag in die huiskamer met mijn vrienden om mij heen te beven en te huilen, bij het idee alleen al dat ik weer voor een oudere zou moeten zorgen. Toch ben ik blij dat dit zo kort naar elkaar eruit is gekomen ik weet nu in ieder geval wat ik niet moet gaan doen, wat ik gewoon niet kan doen!

De oudere zorg het is een heel mooi beroep en ik ben blij dat er mensen zijn voor wie het hun passie is en die voor onze lieve ouderen zorgen maar sorry ik kan het echt niet meer, daarvoor ben ik te betrokken geweest bij mijn ouders denk ik.

Wat ik wel ga doen als ik gedwongen word te stoppen met mijn zaak?, ik weet het nog niet ik zie wel wat God op mijn pad brengt, maar wie weet gebeurd er wel een wonder en zend God mij na ruim anderhalf jaar zoeken eindelijk een sollicitante op mijn pad en kan ik gewoon vrolijk door gaan met mijn mooie kinderdagverblijf.

Ik werk met passie en vol overgaven al ruim 34 jaar in de kinderopvang en blijf opleidingen volgen ook volgend jaar weer! Ik heb vertrouwen in God en dat er ook nu weer een weg zal zijn die ik gaan mag.

Ik wens vast iedereen hele mooie kerstdagen en een veilig en gezegend nieuwjaar waarin al jullie dromen uit mogen komen. en mochten jullie iemand kennen die de papieren heeft om in de kinderopvang te mogen en willen werken stuur mij dan aub een flesje of een beta gesprek.