Verlangen naar een liefdesleven

Wat hij gekregen had kon hij niet vinden.
Hij zocht het in zijn album telkens weer terug.
Het was als machten bezig waren hem te binden,
raakte in zichzelf gekeerd en reageerde stug.

Zachtjes murmelde hij de woorden: "Ik heb lief gehad;
ik zal opnieuw lief hebben en niet falen";
richtte zijn hoofd omhoog en bad:
"Wees mij genadig God dat ik mijn levensdoel zal halen."

De wolken in zijn zere brein weken uiteen.
Spoorslags leek het wel of overal de zon ging schijnen.
De boze machten dreef hij voor zich heen,
verlost naar ziel en geest van alle pijnen.

"Heer Jezus", bad hij, uit het diepst van z'n gemoed.
"Niets liever dan uw wil te kennen en daar naar te leven.
Mij koest'ren in uw liefde doet mij mateloos goed;
niets liever wil ik dan mijn hart aan U te geven."

Hij vond ook rust in zijn verlangen naar een liefdesleven;
was niet meer zo geobsedeerd de bruid binnen te halen.
"Help mij, mijn Vader, het is mij om het even;
uw weg te kennen, dat ik niet zal dwalen."