"Want sterk als de dood is de liefde".

Wanneer je gaat trouwen. dan ga je een verbintenis aan tot dat de dood je scheidt.
Niemand kent het moment van zijn sterven. In sprookjes leefden de mensen lang en gelukkig. De liefde en de dood wonen dicht bij elkaar. Toen Jezus als dertigjarige jongeman zijn openbare bediening begon was het hem wel duidelijk dat het huwelijk voor hem niet was weggelegd.

Het eerste wonder dat hij verrichtte was om de bruiloft te redden van twee geliefden door een grote hoeveelheid water in wijn te veranderen. Jezus hield van het leven.
Echter, toen hij zijn roeping volgde hield hij niet op te spreken dat het offer van zijn leven zou volgen om mensen met God te verzoenen. De ultieme liefde hebben we leren kennen door naar Jezus te kijken die zijn dood verbond aan de liefde.

Echtgenoten die lief hebben gehad, hebben geleerd aan de belangen van hun geliefde de eerste prioriteit te geven. 1 Korinthiërs dertien is een van de mooiste hoofdstukken van het Nieuwe Testament: De liefde, zij zoekt zichzelf niet.
Alles verdraagt zij
alles gelooft zij,
alles hoopt zij.
De liefde vergaat nimmer meer.

Op vele plaatsen in de evangeliën spreekt Jezus over de dood. Tot een paar keer toe wekt Jezus mensen op uit de dood om hen het leven terug te geven.
Wanneer een gelovige sterft, wordt hij bevorderd tot heerlijkheid.

Wanneer twee geliefden in het huwelijk treden, dan sta je er niet bij stil dat er een moment komt, dat je afscheid van elkaar neemt. De dood is een ongewilde gast die eenmaal bij je langs komt en klopt aan de deur.
Waardig leven gaat vooraf aan waardig sterven. De verhalen die Jezus ons vertelt stoppen bij het moment, dat de Zoon des mensen ons zal vragen: "Wat heb je met je leven gedaan?"
Romantische liefde gaat over in duurzaamheid wanneer je het in je hebt om het geluk van de ander te zoeken. Eenzaamheid moet eerst aanvaard en overwonnen worden om die hunkering naar liefde aan die ander te schenken.

"Want sterk als de dood is de liefde". Hooglied 8:6. En dat staat zo maar midden in het meest gepassioneerde bijbelboek over de liefde.
Wanneer je jong bent, en, misschien verliefd, dan heb je het niet in je om aan de dood te denken. In onze maatschappij is de dood weggedrukt uit het gewone leven.

Het dorp waar ik groot geworden ben was er een aanzegger met een zwarte steekhoed die huis aan huis af liep om door te geven dat die en die gestorven is.
Onze school met de Bijbel lag aan "de dodiek". ( De dodendijk die uitliep op het kerkhof.) En menige begrafenis passeerde ons tijdens het speelkwartier: zwarte koetsen getrokken door paarden overdekt met zwarte kleden. De onderwijzers hadden ons geleerd om tijdig ons spel te staken en uit piëteit te wachten totdat de mensen in "rouw gedompeld" ons gepasseerd waren.

Het achterliggende decennium hebben mijn geliefde en ik tientallen keren gesprekken gehad om in detail door te praten wat onze wensen zijn wanneer één van ons het eerst komt te overlijden.
In ons gezin is altijd ruimte geweest voor heel veel vrolijkheid. We hebben altijd geweten dat de dood niet het laatste woord heeft. Realiseer je dat het doodshemd geen zakken heeft. Niets wat materiële waarde heeft kun je meenemen naar een volgend leven.
Wanneer je hebt liefgehad totdat de dood je scheidt, dan mag je weten dat er ook een weerzien zal zijn, een weerzien dat zijn weerga niet kent.