Levenstroom

Lekker op de bank in de zon zittend in een parkje – water stroomt in een klein beekje voor mijn ogen. Het geruis is heel kalmerend. Ik zie bladeren in het water vallen, enkele, meerdere tegelijk. Sommige “reizen” een tijdje naast elkaar heen, op eens gaat een blad de ander inhalen. Dan valt weer een nieuwe in het water...en zo gaat het maar door. Ergens helemaal aan het eind komen ze allemaal weer bij elkaar misschien in een pond of een groot verzamelbekken.

Op eens moest ik denken – net als wij mensen. Wij begeleiden elkaar soms een bepaalde tijd van elkaars leven. Dan gaat de ene wat harder lopen, anderen inhalen, wat vrienden achterlaten, nieuwe komen weer bij, sommige blijven aan de zijkant hangen totdat er van achter eentje langs komt en de voorst een duwtje geeft of meesleurt. Dan kunnen beiden samen weer verder.

Zo glijden we mensen door de stroom van het leven – met versnellingen, kronkelingen, soms rustig water, soms samen, soms alleen. Totdat we aan het eind allemaal aankomen aan dezelfde punt – in God`s groot verzamelbekken waar Hij ons met geopende armen en overstromende liefde ontvangt. Wat een teruststellende gedachte – zomaar op een ochtend, op een bankje in de zon.