Rolpatronen na jouw pensioen

Mijn echtgenote ging door met haar baan tot in haar zevenenzestigste levensjaar.
Ze had een deeltijdbaan en kon daarnaast een belangrijk deel in het huis beredderen.
Ik verkocht mijn bedrijf in mijn vijfenzestigste levensjaar.
Wanneer twee gepensioneerde mensen hun nieuwe status in gaan, kom je in veel gevallen terecht in een compleet nieuw rollenpatroon.
Of het beestje nu een mannetje of een vrouwtje is, het geldt voor allebei. En daar kun je maar beter rekening mee houden.

In de achterliggende twaalf jaren ben ik redelijk door mijn echtgenote er in getraind om m'n handen te laten wapperen om er achter te komen hoe een huishouding in elkaar steekt. Tot m'n 65e was het aardig geregeld. Je komt thuis, de tafel staat gedekt en je kunt aanvallen. Het eten is klaar. Maar op een gegeven tijd wordt dat anders.
Je komt terecht in allerhande overlegsituaties van: 'Hoe runnen we de huishouding?'
Omdat in veel gevallen tot dusver de vrouw de eerstverantwoordelijke was over het runnen van het huis, is het niet meer dan billijk dat de echtgenoot zeer aandachtig overweegt wat zijn vrouw te berde brengt.

We hebben een paar jaren geëxperimenteerd met eten koken. Ik leerde boodschappen doen en een eenvoudige maaltijd te bereiden onder aanwijzingen van m'n geliefde. Bepaalde basisvaardigheden op dat gebied heb ik aangeleerd.
Ik kwam er wel achter dat zij oneindig veel lekkerder kookt dan dat in mijn vermogen ligt. De laatste jaren is het nu meer zo, koken is haar ding en ik heb me gaandeweg meer gespecialiseerd in stofzuigen, het verwijderen van spinrag en het bijhouden van het sanitair.

Toen mijn vrouw vanmorgen boodschappen deed, had ik plezier in dat huishoudelijk werk, onder meer, omdat dat werk me de gelegenheid biedt m'n eerstvolgende blog voor te bereiden. Ik realiseerde me, spinrag verwijderen en de vloer schoon houden, kun je in relatie brengen tot je geestelijk leven. Wanneer ik dat werkje niet zou doen, dan werd het binnen drie maanden een gore troep in ons huis.
Ik vind het zo leuk, terwijl je werkt gaat je gedachteleven ononderbroken verder en ik wil graag leren van God en over God. Hij maakt me duidelijk dat ik het goed moet vinden dat Hij bij voortduur het vuil uit mijn leven wil verwijderen.

Ik kan dat niet in mijn eentje omdat me daartoe het onderscheidingsvermogen ontbreekt. Ik voel me prettig wanneer ik in relatie tot Hem in een afhankelijkheidspositie verkeer. Hij berispt me zelden wanneer ik de een of andere stommiteit ben begaan. Meestal heb ik dan even niet goed opgelet. Ik vind het zo verfrissend wanneer ik tijdens het stofzuigen aan Hem mag denken en Hij mij onderwijst.