Werk maken van de liefde

Ik ben inmiddels meer dan tien jaren gepensioneerd.
En gedurende die jaren heb ik meer vrijwilligerswerk
verricht als ooit tevoren.
Dat is natuurlijk ook wel begrijpelijk. Gedurende de jaren
dat je een volle werkweek hebt, kom je daar amper aan
toe.
Met uitzondering van één dag, heb ik alle afspraken in
de week afgezegd,
Meer als ooit tevoren ben ik me als prioriteit gaan stellen, werk te maken van de liefde.
Ik denk dat het merendeel onder ons de intentie hebben een beslissende match te maken die leidt tot het vinden van de ware liefde.
Die match maakte ik vijftig jaar geleden al en op het jawoord aan de ambtenaar van de burgerlijke stand ben ik nooit terug gekomen.
Maak werk van de liefde.
Ik realiseer me, je hebt elkaar nog.
Liefhebben moet je gewoon doen.
Het is een kwestie van prioriteiten stellen.
In toenemende zin krijg ik er steeds meer plezier in om het mijn geliefde naar de zin te maken. Soms verbeeld ik me wel eens dat ik alle ins en outs van die strategie weet. Maar dat is niet zo.

En nu?
Vanmorgen, heel vroeg las ik uit een dagboekje van Max Lucado en ik schoot spontaan in de lach. Ik dacht, jij slaat de spijker op z'n kop.
Hij had het over tweedehands liefde.
Het kwam er op neer dat kerkgangers betalen de dominee ervoor dat hij hen alles wel zal vertellen over het hebben en onderhouden van een relatie met God.
De mensen hebben het zelf veel te druk om die relatie te onderhouden.

Ik realiseer me dat ik het echt af en toe super relaxed en fijn vind, die momenten dat ik er me van bewust ben, dat Hij bij me is.
Dat Hij me accepteert als die ene unieke persoon die Hij de moeite waard vindt.
Ik verbeeld me echt niet dat ik beter ben dan wie dan ook.
Maar voor God ben ik heel bijzonder.
Ik heb geen dubbelganger.