Niet weten

Vandaag ging ik wandelen. Ik was net de straat uit of een vrouw op een fiets kwam mij tegemoet. Ik groette haar kende haar nog van de bijbelkring. En liep door.
Een stukje verder in de straat, hoor ik ineens een stem achter mij: “Mag ik je iets vragen?”
Het is Sylvia die mij net gepasseerd was en kennelijk terug gereden was om mij iets te zeggen.
“Zeg het maar.”: zeg ik.
“Weet je de Regenboog de school, die zoeken een conciërge, is het iets voor jou? Ik herinner mij dat je geen baan had.”
“Ja toentertijd ten tijde van de bijbelkring had ik inderdaad geen baan, maar inmiddels al wel weer een tijdje.”
“Ze zoeken iemand voor tijdelijk, er is budget voor.”
“Ik doe meer administratief werk nu, dat ligt mij meer. En ik ben niet zo technisch.”
“Als je iets niet kan, laat je toch iemand komen.”
“Ja dat kan. Ik kijk wel.”: zeg ik.
“Je moet wel snel zijn, anders komt er misschien iemand anders.” En ze stapt weer op haar fiets.

Ik zet mijn wandeling voort. Afgelopen zomer dacht ik erover om werk in de buurt te zoeken, en dacht toen aan deze school. Maar ik hoorde van iemand dat ze juist een conciërge ontslagen hadden dus ondernam geen verdere stappen. Misschien moest dit wel zo zijn, dat dit nu op mijn pad komt.

In de plaatselijk lunchroom neem ik een cappuccino en zet mijn ideeën over de vacature op een rijtje. De voors en tegens worden me helder. Hierna reken ik snel af, ik wil gelijk gaan bellen.
Thuis pak ik de telefoon en krijg, nadat deze vele keren over is gegaan, de directeur aan de lijn. Hij vraagt gelijk wanneer ik zou kunnen beginnen. Ze zoeken eigenlijk iemand tot de vakantieperiode, omdat ze al iemand hebben aangenomen die na de vakantie begint. Ik antwoord dat ik al een baan heb, en iets voor vast zoek. De directeur bedankt mij voor de getoonde interesse en ik hang op.

Bovenstaande gebeurde mij vanmiddag en ik dacht, maar wat wilde God nu hiermee?
Ik dacht, nu ja ik laat het gebeuren en zie wel wanneer ik er antwoord op krijg. Als daar überhaupt een antwoord op mogelijk is.
Ik had alle tijd verder vanmiddag en besloot mijn dagelijkse bijbel lezen eens wat te verdiepen. En toen gebeurde het.

Ik las een hoofdstuk in het boek van Joyce Meyer het heette ‘Gods visie voor jou’.
Ze heeft het over de Israëlieten die het Beloofde Land niet ingingen, pas een generatie later. Hoe ze geen dromen hadden en vasthielden aan hun verleden. Net als veel mensen die steeds dezelfde problemen blijven tegenkomen.
Hoe ze zelf vanuit een misbruik achtergrond zichzelf afsloot, en op die manier alles onder controle probeerde te houden. Toen ze zag hoe Jezus mensen kon bevrijden en zij dat zelf ook wilde, verving zij haar negatieve denken vanuit een negatief verleden in een positieve, gericht op de toekomst.
Ze eindigt met te geloven in een God die alles mogelijk gemaakt heeft uit het onzichtbare, en kun je Hem jouw ‘niets’ geven en kijken hoe Hij het zal uitwerken voor jou. Het enige wat je hoeft te doen, is vertrouwen hebben in Hem en zijn Woord geloven - Hij doet de rest.

Wat een prachtig idee bij wat ik meemaakte vanmiddag.
Eerst heeft ze het over iets dat ik heb ingezien, dat ik heel lang dezelfde dingen heb gedaan in mijn leven. En daar nu verandering in aanbreng.
Dan ontvouwt zij een ander belangrijk thema voor mij, namelijk mijn verlangen om de controle los te willen laten. En dat je niet vast hoeft te houden aan je verleden, of het heden.

Tenslotte het antwoord op wat ik vanmiddag meemaakte. Dat ik niet hoef te begrijpen wat God bedoelt of van plan is, maar dat ik ja mag zeggen tegen de dingen die gebeuren in mijn leven. Dat ik ja zeg, ook al begrijp ik het niet.
Daarbij is het enige wat ik moet doen, is vertrouwen hebben in Hem en zijn woord geloven. Hij doet de rest. Wat een prachtig vooruitzicht. Dat je je leven aan Hem toevertrouwt.

Ik herken het van een aantal maanden terug toen ik vanuit die wijsheid dat wat mij overkwam veel ja op zei. Met dat wat ik in de tussentijd leerde zal ik keuzes maken, niet overal ja op zeggen, maar mij wel verwonderen en realiseren dat als ik iets opmerkelijks meemaak God waarschijnlijk iets tegen mij wil zeggen. Erop vertrouwen dat God aan het werk is met mij is daarmee voldoende. Dan hoef ik niet te weten wat, immers Gods wegen zijn ondoorgrondelijk.