Díe vrouw uit Samaria

Onlangs las ik "haar" verhaal weer eens naar het evangelie van Johannes. Onwillekeurig dacht ik, zij is toch wel een heel flamboyante persoonlijkheid. In dat vraag en antwoordspel dat Jezus met haar houdt, geeft ze heel snel en spits haar reactie. Ondanks dat ze door andere vrouwen gemeden werd als de pest, kan ik me voorstellen dat mannen op zo'n type vallen. Had ze na het mislukken van die eerste relatie maar wat langer gewacht en zich niet zo snel in een nieuw avontuur gestort.

Jezus had een zeer intieme relatie met z'n Vader. Zijn genegenheid ging uit naar deze dame die toch met een enorm gevoel van teleurstelling kampte. Wanneer Jezus zijn vinger bij de zere plek legt, ontkent ze dat in het geheel niet.
"Dus u bent een profeet...." En dan komt ze met een afleidingsmanoeuvre.
Samaritanen is geleerd om op hun eigen berg te aanbidden en Joden vinden dat je dat alleen in Jeruzalem mag doen.

En dan citeer ik: "Luister naar mij, vrouw", zei Jezus, "er komt een tijd dat het niet meer het minste verschil maakt wáár je God aanbidt. Jullie, Samaritanen, kennen niet wie je aanbidt, maar wij wel - en vergeet niet dat de verlossing moet komen van de Joden. Maar er komt een tijd - en hij is er al - dat de mensen God zullen aanbidden zoals hij het verlangt: in hun hart en in hun dagelijks leven. De vader zoekt mensen die hem zó aanbidden. God is geest en degenen die hem aanbidden, kunnen dat alleen doen in de geest en volgens de werkelijkheid."
"O ja, ik weet dat de Messias zal komen - degene die ze de Christus noemen en als hij komt, zal hij alles duidelijk maken."
"De Messias, dat ben ik", zei Jezus.

Wat is het verfrissend zo'n Man te ontmoeten. Uit haar reacties merk je wel dat ze zelf ook diepgaand had nagedacht over al die godsdienstige verschillen. Godsdienst was ook in die tijd zaken die in het bijzonder mannen aangingen. Gek werd je van al die verschillen en opinies.
En Jezus brengt de realiteit terug naar haar grootste eenvoud. God verlangt naar mensen die hem benaderen in hun hart en hun dagelijks leven.
Wanneer Jezus met haar praat, vermoed ik dat hij dat doet met een grote mate van empathie. De vrouw voelt, dat hij op een heel andere manier naar haar kijkt dan dat sommige mannen gewoon zijn.
Op haar beurt verandert de vrouw in een evangeliste. Zij rent naar de stad en vertelt een ieder die ze ontmoet, dat ze de échte Messias heeft ontmoet.
Dan lees je in de bijbel: "Al gauw had zich een groep mensen bij haar aangesloten."

Je leest vervolgens: "De mensen uit het dorp kwamen opdagen. Sommigen onder hen, die in hem geloofden om wat de vrouw had verteld, smeekten hem het dorp te bezoeken. Hij bleef er twee dagen, met het gevolg dat er nog veel meer mensen in hem gingen geloven. Ze zeiden later tegen de vrouw: "We geloven dat hij de Christus is, de Verlosser van de wereld, niet alleen om wat jij ons hebt gezegd, maar ook omdat wij hem nu zelf gehoord hebben."

Hoe het verder met haar is afgelopen, vertelt de bijbel niet. Ik vermoed dat ze door een veranderde levenswijze zowel door de inwoners van Sichar als zowel door Jezus volledig werd gerehabiliteerd.