Jip en Janneke, Janneke en Jip

Ons dorp, Monica, Bonnie kom je buiten spelen...
Ik neem de afslag langs de A2, voor de laatste keer.....
De laatste keer met deze reden, een bakkie doen bij mijn ouders
De verhuizing is voltooid, wat rest is de overgebleven spullen afvoeren

Ja met de kettingzaag worden dingen gesloopt,
de dingen die niet mee gaan naar mijn geliefde stad van Jip en Janneke.
Veertig jaar hebben mijn ouders hier gewoond
We kwamen hier wonen omdat mijn vader hier een publieke functie kreeg
Nadeel die kleine blonde was erbij als er rottigheid was uitgevreten
Ja dan kende men mijn naam...
Die kleine van, was erbij
Ik rijd langs een kale bedoeling, daar waar ooit mijn lagere school stond
en et dorpshuis waar veel gebeurde....
de dorpsdisco vechtpartijen de eerste zogenaamde verkering

Ons dorp, wie woonde er ook alweer op nummer zeven, nee niet Monica,
Maar hier rolde mijn bal in de put....
Ons dorp, mijn ouderlijk huis, mijn jeugd
Als echte helden werden ik en wat jongens uit et dorp,
ontvangen die de Balkan oorlog opzochten
Die blauwe baret, Helden waren we...
Nozem, Brozem, Hippie was mijn vader
Maar ooh wat was hij trots...!!!
Maar net als ik, laat hij niet alles merken
(van wie zou ik dat toch hebben..?)

Maar ik rijd langs de open vlakten wat ooit mijn lagere school stond,
en et dorpshuis
Et postkantoor bestaat al jaren niet meer
Ja daar verloor ons dorp zijn onschuld, mijn vader werd overvallen
Jaren daarvoor had hij een open hart operatie ondergaan,
Nummer vijf in Nederland, baanbrekend nu vrij normaal

Ik had al jaren mijn vader moeten missen als hij door hogerhand niet beschermt was..
Ja et zet je aan et denken, moeders die zes blagen alleen had moeten opvoeden...
Ik denk dan ff aan mezelf, nee deze rebel had ze nooit kunnen handelen
En ja ik kan nog uren door mijmeren, en vandaag voelt alsof mijn arm geamputeerd wordt...

Buren komen kijken hoe deze oude levende legende et dorp gaat verlaten
Ja met sommige heb ik nog ouderwets een robbertje lopen matten,
Later in de wijk komen wonen en overlast veroorzaken,
Nou niet aan mijn ouders komen, ja nu kunnen we er om lachen
De molenaar komt et oud ijzer halen, tja dat deed zijn vader ook al
Ons Dorp, ja ik zal er nog weleens komen, biertje drinken met et jaarlijks feest, kermis feesttent ouwe jongens krentenbrood

Maar ze zitten daar in mijn geliefde stad, de stad waar Fiep Westendorp
werd geboren, ja sterker nog ik heb daar jaren gewoond...
Vijfhonderd meter van haar huis vandaan, net om de hoek
De stad waar Anton Phillips werd geboren,
Ja omdat de gemeente geen toestemming gaf voor zijn uitvinding en zijn fabriek, week hij uit naar Eindhoven
Hoe groot was dat stadje daar aan de Waal wel niet geworden..?

De laatste spullen worden naar de stort gebracht,
en ik ga bij ze langs, hun nieuwe woning in een semi verzorgingsflat
Nee natuurlijk voelt et niet aan als thuis
Ze zijn een echte opa en oma geworden, zoals ik mij opa en oma zag
En ja daar staat et bordje met onze familie naam
En Jip en Janneke, met takkie

Maar als ik goed kijk staat Janneke voorop
Ja ma moet et meeste doen ivm de gezondheid van mijn pa
(goh van wie zou ik et hebben..? )
We hopen binnen et jaar ook weer in die mooie stad te wonen
Daar aan de Waal, met die mooie brug,
Ja die file neem ik voor lief

Dus Janneke en Jip nog vele jaren in die mooie stad
Jullie eigen schaap in wolfs kleren, jullie rebel, jullie zorgenkind
Maar trotse zoon, want vijftig jaar huwelijk met lief en leed....

Doe dat maar eens na...!!!!