Jij bént geen sukkel !!

Het leuke weer van de laatste dagen heeft een verfrissende uitwerking op m'n geest. Soms gaan we even samen een weekend met onze camper er van door; een andere keer passen we onze plannen weer aan, al naar de urgentie.
Deze week heb ik een dikke honderd kilometer gefietst; de ene dag ongeveer zestig kilometer door de Vuursche bossen; de andere dag, toen het zo snik heet was, zo'n vijftig kilometer door het rivierenlandschap.
En tussen de bedrijven door ben ik aan het klussen in huis. Van twee kamers in ons huis moeten de plafonds geschilderd worden.
Verder verdelen we de huishoudelijke klussen samen naar ratio.

Een lichte bijkomende handicap van mij is, dat ik af en toe functioneer als een verstrooide professor. Dan kan ik bezig zijn met een klus en doe een paar keer achter elkaar net het verkeerde. Vooral bij die verfklussen komt het er heel precies op aan, speciaal de juiste voorbereidingen.
Nou ben ik al weer vergeten wat er precies aan de hand was, maar tijdens bepaalde bezigheden, hoor ik mij zelf mompelen:
"Wat ben je toch ook een sukkel.....". Tot twee a drie keer herhaal ik deze mantra.
En in een oogwenk flitst het door me heen, wat ben je aan het doen? Dat klopt voor geen meter. Achter elkaar komen een paar dingen in m'n gedachten, die je uitstekend deed tijdens die bepaalde bezigheden. En..... ik herroep m'n eigen banvloek. Ik ervaar heel krachtig Gods liefelijke tegenwoordigheid, die me even corrigeert.

Sommige dingen komen voort uit oude opvoedingspatronen. Soms, wanneer m'n vader zaliger niet wist wat hij met mij aanmoest, verzuchtte hij af en toe, dat ik moest leren met beide benen op de grond te staan.
Toen een vijftal jaren later m'n leidinggevende dezelfde woorden tegen mij verzuchtte, had ik het niet meer.
"Sukkel! Wat ben je toch ook een sukkel.... "
Wanneer je oud, en, misschien "wijs" geworden bent zoals ik, dan kun je er achteraf om grinniken.
Maar voor menigeen lijkt het soms een blijvende doem waaraan je je maar heel moeizaam kunt ontworstelen.

Een uitspraak van Paulus die héél veel voor me betekende, is een tekst die staat in de tweede brief aan de Corinthiërs. "Zo is dan wie in Christus Jezus is, een nieuwe schepping. Het oude is voorbij gegaan, zie, alles is nieuw geworden."
Soms zijn het de meest onuitstaanbare mensen die blasé van zichzelf denken, dat hen niets te verwijten valt. Wanneer je in de ban bent gekomen van Gods genade, kom je er achter dat je massa's fouten maakt en de Here God zit er niet mee. Zo ruimdenkend is de Heer, die ik mag dienen.

Ik hoop dat je het van mij wilt aannemen. Echt, je bént geen sukkel !!