Wat 'n schijterds, die kauwen........

Het echtpaar, Gerrit en Jacoba von Kauw
woont bij ons onder de dakpannen.
Net als wij, wonen ze met hun kinderen
in Kauwenhoven.
Maar..... het is me het stelletje wel !!
Je wilt bijna niet geloven hoe zo'n herrie
die vogels maken. Vooral, wanneer ze met al hun nakomelingen op ons dak zijn neergestreken. Normaal geeft dat niet zo veel. Echter, wanneer we zo met z'n tweetjes in de tuin zitten, verlang je af en toe wel naar een beetje rust. Ruim een week geleden waren die kauwen 's ochtends druk in conclaaf met elkaar.Het was ten minste een herrie van jewelste.
Mijn vrouw riep al eens naar boven: "Houden jullie je gemak alsjeblieft?!!"
Geen reactie.
Tot ik zelf met een stentorstem naar boven bulderde:
"En nou is het afgelopen !!!"
Ongelofelijk, in eens hielden ze allemaal hun snavel. Ik voelde me wel een beetje trots en grinnikte bij mezelf. Met een beetje gezag houden ze hun snavel wel. Echter, na een paar minuten kreeg het stelletje daar boven, weer wat meer zelfvertrouwen om hun vergadering voort te zetten.

Ons hoekhuis staat naast een gezamenlijke parkeerplaats. Aan de zijkant van de parkeerplaats groeien enkele hoge bomen, tegelijk een ideale parkeerplaats voor de familie Von Kauw. Je zou voor de aardigheid eens bij ons moeten kijken. Die eerste twee parkeerhavens, pal onder de takken van de bomen, worden slechts spaarzaam door de bewoners hier, gebruikt.
Niemand vind het leuk zo z'n auto terug te vinden onder de vogelpoep.
Had ik met vorige week onze hemelsblauwe Fiat Panda een wasbeurt gegeven. Ik weet niet meer wie van ons tweetjes de auto het laatst geparkeerd had. Echter, ik vond haar terug, helemaal onder gescheten.
En ik had nog wel zo m'n best gedaan om m'n vrouw te verrassen. Tijdens zulke momenten denk ik wat minder liefelijk over ons inwonend echtpaar Von Kauw en haar soortgenoten.

Vorige week hadden we bij de Kwantum hallen vloerbedekking gekocht voor onze logeerkamer. Vier meter bij twee en een halve meter. De harde kartonkoker aan de binnenkant, had ik maar zo lang boven op onze schuur geparkeerd.
Je weet, dat we weer volop in het nestelseizoen zitten.
En ja hoor, nog kort geleden, deden die kauwtjes heel erg hun best die lange koker in stukken te hakken, als nestmateriaal voor het eerstvolgende broedsel. Wanneer ik dat zo observeer, dan voel ik me helemaal vertederd.
Ik denk dan weer terug aan ons eigen eerste broedsel, samen op zoek naar een wieg. Het zijn toch echt wel schatjes, die kauwen.