De (h)eerlijke erfenis

- Ad en Vera feuilleton; laatste aflevering -

Ad's vader, Erik Quispel vertelt:
We waren die zondagmorgen met ongeveer tweehonderd mensen in de kerk. Ik keek m'n ogen uit, zoveel jonge mensen hier aanwezig waren. En misschien wel twintig gezinnen met kinderen. En daarnaast gelukkig ook nog enkele oudere echtparen.
We vonden het fijn om plaats te nemen naast de ouders van Vera en omdat we aan de vroege kant waren, konden we nog even een paar minuutjes bijpraten. Na een kwartier geroezemoes was het ook al weer elf uur geworden en kwam de domina met enkele ouderlingen en diakenen binnen.
De domina droeg een zacht groene toga. Dat was nog nieuw voor mij in een protestantse eredienst. Na het votum en gebed zongen we samen enkele liederen. Alle liederen werden via een beamer geprojecteerd op een wit scherm voor in de kerk. Liedboeken hadden we niet nodig en dat maakte het zingen wel zo gemakkelijk.

Voordat de domina aan de Schriftlezing begon, keek ze een minuut vrijmoedig door de zaal en in een flits merkte ze Greet en mij op en trok haar conclusies.
"Ook vanmorgen wil ik graag de gasten die hier voor het eerst zijn, van harte welkom heten, en..... ik vermoed, terwijl ze naar ons keek, dat u beiden de ouders van broeder Adriaan Quispel bent."
We knikten beiden een beetje verlegen.
"Fijn dat u gekomen bent en ik hoop van harte dat u zich in ons midden thuis zult voelen".
Hoewel ik me een beetje opgelaten voelde, vond ik het toch ook wel leuk, al die aandacht.

De Schriftlezing vinden we deze morgen in 2 Cor. 5:1-10. En de gehele tekst werd via de beamer op het doek geprojecteerd.
"Wij weten dat wanneer onze aardse tent, het lichaam waarin wij wonen, wordt afgebroken, we van God een woning krijgen: een eeuwige, niet door mensenhanden gemaakte woning in de hemel. Wij zuchten in onze aardse tent en zouden willen dat onze hemelse woning er nu al over wordt aangetrokken, We zijn er echter zeker van dat we ook ontkleed niet naakt zullen zijn. Zolang we in onze aardse tent verblijven zuchten we onder een zware last, omdat we niet willen dat deze kleding wordt uitgetrokken; we willen dat er nieuwe over wordt aangetrokken, zodat het sterfelijke door het leven wordt verslonden. HIERVOOR HEEFT GOD ZELF ONS GEREEDGEMAAKT, DOOR ONS DE GEEST ALS ONDERPAND TE GEVEN. Dus wij blijven altijd vol goede moed, ook al weten we dat zolang dit lichaam onze woning is, we ver van de Heer wonen. We leven in vertrouwen op God; wat komen gaat is nog niet zichtbaar. We blijven vol goede moed, ook al zouden we ons lichaam liever verlaten om onze intrek bij de Heer te nemen. Daarom ook stellen we er een eer in te doen wat God wil, zowel in dit bestaan als in ons bestaan bij hem. Want wij moeten allen voor de rechterstoel van Christus verschijnen, zodat ieder van ons krijgt wat hij verdient voor wat hij in zijn leven heeft gedaan, of het nu goed is of slecht."

Broeders en zusters,
Jullie kennen allen ongetwijfeld die bekende gelijkenis van de Here Jezus over de verloren zoon. Een vader had twee zonen en de jongste zoon die een echte levensgenieter was, vreesde dat hij misschien te kort zou komen in zijn leven en verzocht z'n vader om hem maar al vast z'n erfenis te geven. Deze vader die heel ruimhartig was ging in op het verzoek van deze zoon. En hij gaf hem een deel van de erfenis die hem toekwam.

Boven mijn overdenking die ik met u delen wil heb ik geplaatst:
de (h)eerlijke erfenis, en, als volgt
de eerlijke erfenis, en in de derde plaats:
het onderpand die aan deze erfenis ten grondslag ligt.

Broeders en zusters,
we zien uit naar een heerlijke erfenis.
Toen de Here Jezus verzocht werd door de satan, bood deze hem al de koninkrijken van deze wereld aan met de woorden: "Ik geef u de macht over dat alles en ook de roem die ermee gepaard gaat....... als u in aanbidding voor mij neervalt, zal dat allemaal van u zijn." Maar Jezus wees hem terecht met te zeggen dat alleen God onze aanbidding toekomt.
Broeders en zusters, er wacht ons in de hemel een kostbare erfenis. Het is een heerlijke erfenis. U zult ongetwijfeld weten dat het verdelen van een erfenis een zeer serieuze zaak is, vooral wanneer je ouders hebt gehad die in hun aardse leven rijk waren.
In het begin van zijn bediening zei de Here Jezus al: "Verzamelt u geen schatten op aarde waar mot en roest ze ontoonbaar maken. Maar verzamelt u schatten in de hemel".
En nu vraag ik jullie, zoals jullie hier zitten, om even zo een paar seconden na te denken. "Op wat voor soort rijkdom ben ik gefixeerd?"
Nu bedoel ik niet die enkele euro's die u straks misschien in de collectezak gooit, maar hoe slaat in uw leven de balans uit? Is het uw diepst verlangen om het eigendom van de Here Jezus te zijn?
Wanneer dat laatste het geval is, dan mag ik u deze morgen verkondigen, dat er voor u in de hemel een kostbare erfenis is weggelegd. Het is een heerlijke erfenis. De Here God is er mee bezig om voor u een woning te bereiden die precies bij uw verlangens aansluit. Het zal een woning zijn in een omgeving die uw stoutste verwachtingen zal overtreffen.

Nu kom ik bij het tweede punt.
Het is een eerlijke erfenis.
U en ik weten dat er geen schijn van kans zou zijn om later bij God op die heerlijke plaats terecht te komen. We hebben kerstfeest gevierd omdat Jezus zijn plek in de hemel verliet. Daarom leest u in Psalm 40:7-9
"Offers en gaven verlangt u niet, brand en reinigingsoffers vraagt u niet. Nee, u hebt mijn oren voor u geopend en nu kan ik zeggen: "Hier ben ik.over mij is in de boekrol geschreven. Uw wil te doen, mijn God, verlang ik, diep in mij koester ik uw wet."
Al die offergaven tijdens de oud testamentische eredienst waren een voorafschaduwing van het grote offer dat onze Here Jezus Christus eens zou brengen. Daarom bood Hij zich aan aan de Vader: "Hier ben ik, om uw wil te doen.... mijn God."
En op grond van die ene offerande die de Heiland bracht aan het kruis op Golgotha is er van Godswege een streep gezet door al onze fouten en zonden die ons van God verwijderd hielden. Wanneer u in het geloof aanvaardt dat Jezus Christus uw Heiland en Verlosser is, hebt u rechtens aanspraak op die erfenis die voor u in de hemel apart wordt gehouden.

(Ik realiseerde me, hoe slechts enkele dagen geleden, ik mijn geloof beleed met de woorden: "Ik belijd U als mijn persoonlijke Heiland en Verlosser." Het leek er wel op alsof de domina speciaal voor mij deze preek had voorbereid.}

Daarom broeders en zusters. Het is een eerlijke erfenis. God heeft dat offer van zijn Zoon aanvaard en krachtens het oordeel dat over Hem geveld werd, gaat u vrij uit. U bent schoon gewassen van uw zonden omdat Jezus de straf voor u gedragen heeft.

Nu kom ik aan het derde punt:
Het onderpand die aan deze erfenis ten grondslag ligt.
We hebben in 2 Cor.5:5 gelezen: "Hierom heeft God zelf ons gereedgemaakt door ons de Geest als onderpand te geven."
Tijdens het laatste avondmaal onderrichtte Jezus zijn discipelen, dat het voor hen nodig was dat Hij terug zou keren naar de Vader om het mogelijk te maken dat zijn Vader in de hemel daarna de heilige Geest zou zenden:
"de Geest van de waarheid zal jullie, wanneer hij komt, de weg wijzen naar de volle waarheid". (Joh.16:13)
Het hele achtste hoofdstuk uit de Romeinen brief gaat over die geweldige gave, dat God ons de heilige Geest geschonken heeft. Daar leest u dan ook: "u hebt de Geest ontvangen om Gods kinderen te zijn, en om hem te kunnen aanroepen met: Abba, Vader. De Geest zelf verzekert onze geest dat wij Gods kinderen zijn. EN NU WE ZIJN KINDEREN ZIJN, ZIJN WE OOK ERFGENAMEN, ERFGENAMEN VAN GOD. Rom.8:15-18 Leest u thuis nog maar eens dat prachtige hoofdstuk uit Romeinen acht na.

Broeders en zusters, nog twee bijbelteksten uit dat achtste hoofdstuk/
"Wie zich door zijn eigen wil laat leiden, kan God niet behagen. Maar u leeft niet zo. U laat u leiden door de Geest, want de Geest van God woont in u. Iemand die zich niet laat leiden door de Geest van Christus behoort Christus ook niet toe". (Rom. 8:8,9)
Ik doe aan u de oproep, wanneer u aan deze heilige Geest denkt, te bidden: "Kom heilige Geest, kom wonen in mijn hart. Ik ben bereid uw wil te doen." Amen.

Na afloop van de dienst werd iedereen van harte uitgenodigd om nog wat na te blijven om gezamenlijk een kop koffie te drinken. Ik kon het niet helpen, dat ik tezamen van de familie nog wat stil voor me zat uit te kijken met de gedachte: "Hoe is het mogelijk dat God deze morgen op zo'n rechtstreekse wijze tot m'n hart heeft gesproken".