De Vierde Man, Het hele verhaal 2

Traumaherkenning

Ja dan moet je erkennen dat je een trauma hebt,
De symptomen waren er al jaren,
overmatig drankgebruik agressie maw woedeaanvallen,
maar ja dat was toch normaal onder jonge veteranen..?!

Je moet er over praten, tja das makkelijker gezegd dan gedaan
Want wie zou hem begrijpen...?
Alleen zij die erbij waren of alleen zij die op missie geweest waren konden hem begrijpen
En een geitenwollen sokken dragende zieleknijper al helemaal niet
Excuus voor deze gedachte maar zo dacht ik toen over hulpverleners..

Praat eens met Tommie je buurjongen(man), die is de eerst lichting die toen naar de Balkan ging...
Hij was vroeger spraakzaam genoeg,
maar na zijn tour was hij toch wel heel wat minder spraakzaam

Hey Tom*, hey someone biertje, iets sterkers..?
Iets sterkers graag, en na een fles wodka en een paar uur later,
was Tom opgelucht en ik zat nog met mijn verhalen
Eindelijk had Tom een gesprek gehad met iemand die hem begreep
En samen waren ze nog bozer geworden op de regering en de rest van de wereld die hen toch maar niet begreep.

Ik weet nog hoe ik mijn eerste 4 Mei na mijn missie beleefde....
2 minuten stil, nou ik ben denk ik wel 2 uur stil geweest...
De oude mensen die hun tranen niet konden bedwingen
NA ZOVEEL JAAR
Nog steeds waren hun wonden niet geheeld
En ik besefte dat ik die oude mensen zou worden
Ik zou dat moment elk jaar weer beleven,
Of vaker in mijn dromen
Dat ene moment, dat ene moment, dat ene moment, dat ene moment.....

Dat ene moment
Dat ik knielde om een klein meisje een rol mentos te geven
Een moment later klinkt een salvo, en vliegen de kogels hun om de oren
Dodelijk getroffen ligt ze naast me, op dat moment sterft het kind in me,
en staat de man op..
Ik vuur terug met de MAG machinegeweer
De man die in mij opstaat voelt een ongelooflijke woede, nee haat in zich opkomen...
Hoe lang et allemaal heeft geduurd..?
ik weet et tot op de dag van vandaag nog niet, maar daarna vechten we voor haar leven
Te laat, langzaam zien we et leven uit haar verdwijnen

Verdoofd, totaal lamgeslagen zitten we bij haar levenloze lichaam,
Vier jonge jongens, in wie et onschuldige kind is gestorven
Ze beseffen heel goed dat die kogels voor hen bedoeld waren
Ik bal mijn vuisten die met haar bloed er nog aan, de lucht in gaan,
een nooit eerder gevoelde emotie maakt zich van mij meester en ik slaak een vreselijke oerkreet...
Wraak, ik wij willen Wraak

Plots is er rumoer achter ons,
een paar van de andere kinderen hebben et gelukkig overleefd
en dorpsbewoners komen aangesneld, vaders met wapens
Moeders angstig, is et hun kind

Ja et is een kind van één van jullie..

Wat volgt nee dat ga ik niet vertellen,
maar fijn is anders, maar anders was toch fijn

Als aangeschoten wild zitten we in de wagen terug naar et kamp,
Dit is ons verhaal en dat blijft ons verhaal,
Nooit zullen we hier maar met iemand over praten
Emoties die nieuw voor ons zijn, maken zich van ons meester
Haat, intense haat
Wraakgevoelens nooit gekend maar nu zijn ze er

En nog nooit heb ik me zo machteloos gevoeld

Et gevoel van machteloosheid

Dat is mijn trauma




Volgende keer in deel 3; terug naar de oorsprong


* Tom bestaat maar zijn naam is ter bescherming fictief