Kinderwens bleef enkel wens ..

Daar loopt ze, achter haar winkel kar.
Ik ken haar al jaren.
Ooit kwam ik naar Hardenberg, zwanger van onze vijfde.
Voor de zwangerschap controle ging ik naar haar.
Voor veel moeders een begrip, ze deed haar werk met liefde en passie en vakkundig.
Een kei van een dame, een lief mens.
De controles waren gezellig. Naast de kundigheid en vragen waren de ontmoetingen ook persoonlijk.
Ik leerde van haar, haar plaats in het leven zo heel anders dan mijn plaats.
Warme hartelijke zus voor haar broer, een top tante voor haar nichtje en neefje, een zorgzame dochter voor haar ouder wordende ouders.
Kortom een schat van een mens.
Haar wens een relatie was nooit uitgekomen, en als bijna logisch gevolg dat ook haar kinder wens niet vervuld werd.
Zij had haar werk en genoot van de contacten die dit met zich mee bracht. Ze vertrouwde mij toe dat zij haar weg daar redelijker wijs wel in gevonden had.
Tot dat ik haar weer eens sprak, gewoon, bij de supermarkt.
Het ging over haar en het ging over mij.
Verliezen van een partner en alleen staande zijn in een wereld die hoe dan ook toch meer er vanuit gaat dat je een partner hebt.
Soms weet je dat "je het lege gaat ontmoeten", zoals op een trouwfeest of bij een andere receptie..
Er zijn ook van die momenten waarop je er niet op rekent dat je "het hiaat" ontmoeten gaat. Ineens als een duveltje uit het doosje plopt het op.
Zo wisselde we van gedachten en beleven..
Spontaan vertelde ze mij: Ik dacht dat ik het een en ander een plaats had gegeven in mijn leven. En wat denk je? Bij iedere nieuwe levensfase komt het niet in vervulling gaan van mijn partner/kinderwens als een boemerang naar me toe..Ik kreeg geen partner, ik ging niet samen wonen of trouwen, ik kreeg geen kinderen, ik bracht geen ukkies naar school, had geen ouderavonden, hoefde nooit naar een kinderafdeling van een ziekenhuis, had nooit een bruiloft van mijn eigen kind, ben nooit Oma geworden, wordt nooit overgroot Oma".

Het niet in vervulling gaan van sommige wensen is vele malen intenser dan dat we wel eens (willen) beseffen.

Het raakte me diep, heel diep, ik weet niet hoe het voelt..
Het besef hoe verre de gevolgen gaan van het niet hebben ontvangen van kinderen brengt mij tot gebed voor hen die geen kinderen hebben ontvangen..

Laten wij hen in onze gebeden niet vergeten, onze ouders bidden voor ons, onze kinderen bidden voor ons
onze klein kinderen bidden voor ons
laten wij blijvend bidden voor mensen zonder kinderen