Wie in de wereld heeft dit verzonnen ? ?

Een aantal lezers weten inmiddels wel dat ik moeder ben van een tiental Gods geschenken.
In verschillende blogs en op verschillende manieren heb ik daar al eens over geschreven.
Gods leiding in een mensen leven is lang niet altijd te doorgronden.
Het afgelopen jaar hebben wij dit als gezin zeker ervaren.
Vorig jaar juni belandde mijn oudste zoon in het ziekenhuis met schrikbarende hartritme stoornissen. Na een week op de intensive care en een lange periode van herstel is hij redelijk hersteld. Hij slikt nog wel de nodige medicatie.
Mijn tweede zoon heeft belijdenis gedaan van zijn geloof.
Een dochter deed haar MBO examen en is geslaagd, vervolgens heeft zij werk gevonden. Omdat zr haar eigen inkomen kreeg is ze uit huis gegaan, anders wordt haar inkomen gerekend als kostendeler en wordt ik gekort op mijn uitkering (ANW). Op deze manier worden wij opnieuw geconfronteerd met het feit dat we onze kostwinner moesten verliezen. Voor de tweede keer is dit de reden dat ik een kind het ouderlijk huis vervroegd zie verlaten omdat deze anders geen eigen toekomst kan opbouwen omdat ze verantwoordelijk worden gehouden voor het gezin waar ze uit komen. Dat doet mij als verweduwde veel pijn en brengt mij (naar mijn inzien onterecht) verdriet.
Zo vertrokken er in negen maanden drie kinderen uit mijn huisgezin.
Veertien dagen geleden vierde mijn moeder haar tachtigste verjaardag.
In de avond kreeg ik een ongeluk waarbij gelukkig enkel blikschade ontstond. (en ik momenteel geen auto).
Afgelopen vrijdag hadden we de bruiloft van mijn zoon en mijn schoondochter. Het werd een heel fijn en gezegend feest.
De daarop volgende zaterdag trouwde er een nicht van ons. Weer was ik vrijwel de gehele dag bij deze waardevolle trouwerij.
Vorige week maandag riep de God zijn kind, mijn schoonzusje en tante van mijn kinderen (zus van mijn overleden man) tot zich.
Gister hebben we haar samen met haar man en kinderen en kleinkinderen begraven.
Ook dit was een dienst met veel zegeningen terwijl wij als gezin werden terug gebracht bij het begraven van mijn man en de vader van mijn kinderen.
Nu is het dinsdag, het gewone leven is gestart.
Eigenlijk leven we de dag, doen onze dingen.
Het is veel, heel veel. Energie en emotie rollen door elkaar heen.
Dit is niet verzonnen door mensen, zij zouden het zo niet in elkaar zetten.
Ook niet voor een goede film.

Het is er Een die dit regisseert, onze Hemelse Vader.

Daarbij weet en ervaar ik dat

Ik ben die Ik ben is uw eeuwige naam
onnoembaar aanwezig deelt U mijn bestaan
Hoe adembenemend, ontroerend dichtbij:
uw naam is Ik ben" en "Ik zal er zijn"