De Vierde Man

Vier jonge mannen staan op een heuvel.
Nou mannen...
Jonge jongens waren het,
tot een paar dagen geleden

Ze kijken vanaf een afstand naar een begrafenis.
Een kind, een jong meisje wordt begraven.
Ze kende haar niet, maar toch deze vier waren de laatsten die haar in leven zagen..
Zij waren het die een paar dagen daarvoor vochten voor haar leven,
die haar troostend toespraken die haar laatste woorden hoorden
Zij hadden haar hand vast toen et leven uit haar verdween
Tevergeefs het oorlogstuig had een verwoestende uitwerking
op haar te jonge lichaam

Handenwrijvend alsof et bloed nog aan hun handen zit staren ze..
De stoet vertrekt en de vier betonen haar de laatste eer,
Wat was haar naam..? geen idee
Haar leeftijd..? ongeveer een jaar of vijf schatte ze

Een paar jaar later
Drie mannen staan op een begraafplaats,
ze betonen de laatste eer aan een oude strijdmakker...
Een motor'ongeluk' werd gezegd
Ze brengen hem een eregroet en willen weggaan...
Jullie kenden mijn zoon, klinkt er achter hen
Zijn moeder staat achter hen en met één blik herkend ze in de mannen wat ze in haar zoon zag
Jullie zijn... Ja mevrouw... Ik zie et aan jullie ogen jullie hebben diezelfde blik als mijn zoon..
Ze praten nog wat uren na over hem en met de lieve woorden,
pas goed op jezelf nemen ze afscheid..

Weer een paar jaar later...
Twee mannen staan bij een graf..
Auto 'ongeluk' was er gezegd,
éénzijdig ongeval frontaal op een boom, geen remsporen...
De twee voelen dat ook hier iets niet klopt, nee ook dit was geen ongeval..
Ze weten dat haar ogen hier deel aan hebben die ogen achtervolgen de vier al jaren,
ja nog steeds dat beeld van dat stervende kind..

En dan die verschrikkelijke zesde april toen de telefoon ging,
Een enkel schot door zijn hoofd
Een paar dagen later staat een man op een begraafplaats
Ook nu kijkt hij van een afstand
De nabestaanden komen langs gelopen als een klein meisje zich losrukt
en op hem afloopt, papa slaapt zegt ze
Ja en wat zeg je dan....

Haar Moeder trekt haar weg en bijt hem toe,
Rot op ga weg..!!
Jullie met je erecode, nergens over willen praten,
jullie snappen ons toch niet, je was er niet bij...!!
Wat daar gebeurd is blijft daar...
Ja dat waren hun woorden jarenlang....

Heden
Een 42 jarige man staat op een balkon , ijsberend trekt hij aan zijn sigaret
Neemt een slok whiskey
Ook hem achtervolgde haar ogen jarenlang
Hij wrijft net als toen in zijn handen
Hij is zenuwachtig, want hij gaat de erecode breken
Na ruim 20 jaar besluit hij hun verhaal te vertellen
Door te schrijven,

Want ik, ik ben die Vierde Man

Opgedragen aan hen; mijn broeders

Zij die een oorlog overleefden, maar alsnog de strijd verloren


Bellorum solus vidi motuos
Eris semper in corde meo

4 Mei opdat wij nooit vergeten