Voor de vergeten patiënt

voor zij
die vergeten
tussen wal en schip beland
verzand en gestrand
in een wereld van onzekerheid
moeten vechten
om geloofd te worden
voor zij
die vergeten
vechten voor erkenning
vechten voor een diagnose
vechten tegen de medische wereld
die niet langer
als een wind in hun zeilen is
maar als golven
van weerstand
golven van tegenstand
zo
zo was het toch nooit bedoeld
waar zij
zonder diagnose
de dupe van zijn
want voor hen
is geen tijd
en dus moffel je ze maar weg
onder het tapijt
zonder ooit stil te staan
bij wat jouw uitspraken
bij een patiënt doen
je bent er toch
om te helpen
om genezing te bevorderen
of om zijn minst
lijden te verlichten
niet om golven
op te werpen
muren
en barrières
alles
om te voorkomen
dat iemand beter wordt
of er achter komt
wat hij heeft
iedereen heeft toch immers het recht
op een diagnose
voor zij
die vergeten zijn
moeten vechten
voor een diagnose
maar nooit een antwoord krijgen
keer op keer
met leugens
het bos in worden gestuurd
om uiteindelijk
jezelf te moeten redden
nooit geloven ze
jouw gevoel
deden ze dat maar eens
dan was het antwoord
dat ze zochten
allang binnen handbereik
dan was de weg
geen hel
geen constant gevecht
bloeden
tot bloedens toe
tot blaren bloeden
en tranen verkleuren
maar jij
jij geeft nooit op
vecht
tot vechten niet meer gaat
maar moet
tot vechten
niet langer meer een keuze
of een optie is
maar bittere noodzaak
om te blijven leven
hou vol
uiteindelijk
krijg je gelijk
want ons gevoel
wist het antwoord al
als het moeilijk is
of even niet meer gaat
zal ik er voor je zijn
als liefde
in je hart
laat het toe
laat haar jou het licht
van het leven tonen
en als je
met je rug tegen de muur staat
besluit dan
om je om te draaien
want die muur
is een illusie
de beweging
de oplossing
liefde de weg
en licht
het antwoord